라틴어 문장 검색

saepe adulatio, dum blanditur, offendit.
(세네카, 노여움에 대하여, Liber II 153:3)
Erat certe amicus noster vir bonus, sed irae paratioris, cui non magis tutum erat blandiri quam male dicere.
(세네카, 노여움에 대하여, Liber III 52:1)
Difficiles quoque et indomiti natura blandientem ferent.
(세네카, 노여움에 대하여, Liber III 53:3)
Et loquatur et taceat et rideat !
(세네카, 노여움에 대하여, Liber III 201:4)
Recede longius et ride!
(세네카, 노여움에 대하여, Liber III 213:4)
" Ne forte inepta spe tibi blandiaris, duci te iussi," "Gratias," inquit, " ago, optime princeps."
(세네카, De Tranquillitate Animi, Liber IX, ad Serenum: de tranquillitate animi 125:2)
Hic enim, quotiens in publicum processerat, flebat, ille ridebat ;
(세네카, De Tranquillitate Animi, Liber IX, ad Serenum: de tranquillitate animi 134:2)
Adice quod de humano quoque genere melius meretur qui ridet illud quam qui luget ;
(세네카, De Tranquillitate Animi, Liber IX, ad Serenum: de tranquillitate animi 135:1)
Quid me, potens Fortuna, fallaci mihi blandita vultu, sorte contentum mea alte extulisti, gravius ut ruerent edita .receptus arce totque prospicerem metus?
(세네카, 옥타비아 6:1)
qui blandiendo dulce nutrivit malum, sero recusat ferre quod subiit iugum.
(세네카, 파이드라 2:26)
SENECA fuit, cuius nomen ad uos potuit peruenisse, ingenii confusi ac turbulenti, qui cupiebat grandia dicere, adeo ut nouissime morbo huius rei et teneretur et rideretur;
(세네카, Suasoriae, Trecenti Lacones contra Xersen missi, cum treceni ex omni Graecia missi fugissent, deliberant an et ipsi fugiant. 17:1)
In hac controuersia sententia eius haec ridebatur:
(세네카, Suasoriae, Trecenti Lacones contra Xersen missi, cum treceni ex omni Graecia missi fugissent, deliberant an et ipsi fugiant. 21:5)
non semper placidus periuros ridet amantis Iuppiter et surda neglegit aure preces.
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 2권, poem 1628)
riserat imperio facta superba dato.
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 4권, poem 850)
sed procul inclusas audit ridere puellas, lucus ubi umbroso fecerat orbe nemus, femineae loca clausa deae fontesque piandos impune et nullis sacra retecta uiris.
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 4권, poem 911)

SEARCH

MENU NAVIGATION