라틴어 문장 검색

Ex quo patet quod quanto iustus potentior, tanto in operatione sua iustitia erit amplior. 8.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 11:19)
iustitia potissima est in mundo quando volentissimo et potentissimo subiecto inest;
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 11:21)
ergo soli Monarche insistens iustitia in mundo potissima est. 9.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 11:23)
Preterea, quemadmodum cupiditas habitualem iustitiam quodammodo, quantumcunque pauca, obnubilat, sic karitas seu recta dilectio illam acuit atque dilucidat.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 11:43)
Cui ergo maxime recta dilectio inesse potest, potissimum locum in illo potest habere iustitia;
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 11:44)
ergo, eo existente, iustitia potissima est vel esse potest. 14.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 11:46)
"Quare tu enarras iustitias meas?
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 13:14)
Cum ergo Monarcha nullam cupiditatis occasionem habere possit vel saltem minimam inter mortales, ut superius est ostensum, quod ceteris principibus non contingit, et cupiditas ipsa sola sit corruptiva iudicii et iustitie prepeditiva, consequens est quod ipse vel omnino vel maxime bene dispositus ad regendum esse potest, quia inter ceteros iudicium et iustitiam potissime habere potest:
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 13:23)
"Deus" inquiebat "iudicium tuum regi da et iustitiam tuam filio regis". 8.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 13:25)
Nam ubicunque humanum iudicium deficit, vel ignorantie tenebris involutum vel propter presidium iudicis non habere, ne iustitia derelicta remaneat recurrendum est ad Illum qui tantum eam dilexit ut, quod ipsa exigebat, de proprio sanguine ipse moriendo supplevit;
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Secundus 30:3)
"Iustus Dominus et iustitias dilexit". 2.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Secundus 30:5)
Et si Deus adest, nonne nefas est arbitrari iustitiam succumbere posse, quam ipse in tantum diligit, quantum superius prenotatur?
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Secundus 30:19)
Cumque duo populi ex ipsa troyana radice in Ytalia germinassent, romanus videlicet et albanus, atque de signo aquile deque penatibus aliis Troyanorum atque dignitate principandi longo tempore inter se disceptatum esset, ad ultimum de comuni assensu partium, propter iustitiam cognoscendam, per tres Oratios fratres hinc et per totidem Curiatios fratres inde in conspectu regum et populorum altrinsecus expectantium decertatum est:
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Secundus 31:19)
nec miseret eos pauperum Cristi, quibus non solum defraudatio fit in ecclesiarum proventibus, quinymo patrimonio ipsa cotidie rapiuntur, et depauperatur Ecclesia dum, simulando iustitiam, executorem iustitie non admittunt. 2.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Secundus 33:4)
quia coram eo iustitia inventa est in me".
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Tertius 1:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION