도구

도구

라틴어 문장 검색

Praeterea si iam finitum constituatur omne quod est spatium, si quis procurrat ad oras ultimus extremas iaciatque volatile telum, id validis utrum contortum viribus ire quo fuerit missum mavis longeque volare, an prohibere aliquid censes obstareque posse?
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Primus 24:9)
hoc pacto sequar atque, oras ubi cumque locaris extremas, quaeram:
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Primus 24:13)
nam sua cuique, locis ex omnibus, omnia plagis corpora distribuuntur et ad sua saecla recedunt, umor ad umorem, terreno corpore terra crescit et ignem ignes procudunt aetheraque , donique ad extremum crescendi perfica finem omnia perduxit rerum natura creatrix;
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Secundus 25:2)
ubi iam trepidatur et omnes extremum cupiunt vitae reprehendere vinclum;
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Tertius 15:3)
praeterea lapidem digito cum tundimus, ipsum tangimus extremum saxi summumque colorem nec sentimus eum tactu, verum magis ipsam duritiem penitus saxi sentimus in alto.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quartus 10:13)
inque dies quanto circum magis aetheris aestus et radii solis cogebant undique terram verberibus crebris extrema ad limina fartam in medio ut propulsa suo condensa coiret, tam magis expressus salsus de corpore sudor augebat mare manando camposque natantis, et tanto magis illa foras elapsa volabant corpora multa vaporis et aëris altaque caeli densabant procul a terris fulgentia templa.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quintus 18:11)
quapropter luna necesse est, quandoquidem claram speciem certamque figuram praebet, ut est oris extremis cumque notata, quanta quoquest, tanta hinc nobis videatur in alto.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quintus 22:6)
et calor extremus primo cum frigore mixtus volvitur, autumni quod fertur nomine tempus, hic quoque confligunt hiemes aestatibus acres.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Sextus 12:8)
diditur in venas cibus omnis, auget alitque corporis extremas quoque partis unguiculosque.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Sextus 30:6)
Quod autem diximus extremam istius vocis syllabam tum per e tum per i scribi, consuetum id veteribus fuit, ut his litteris plerumque in fine indifferenter uterentur, sicut praefiscine et praefiscini, proclive et proclivi.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, IV. 21:1)
Stat sua cuique dies extremum diem stare dicens, quasi ad quem per omnes eatur.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XVI. 43:2)
Necessitas, cuius cursus transversi impetum Voluerunt multi effugere, pauci potuerunt, Quo me detrusit paene extremis sensibus?
(Macrobii Saturnalia, Liber II, VII. 3:1)
Probatumne vobis est Virgilium, ut ab eo intellegi non potest qui sonum Latinae vocis ignorat, ita nec ab eo posse qui Graecam non hauserit extrema satietate doctrinam?
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XXII. 14:2)
ac sicuti omnis culpae privatio inculpatum facit, inculpatus autem instar est absolutae virtutis, inlaudatus quoque igitur finis est extremae malitiae.
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, VII. 13:2)
Cogitur enim aut negare se scire, quod extremum verecundiae damnum putant, aut respondere temere et fortuito se eventui veri falsive committere, unde saepe nascitur inscitiae proditio:
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, II. 5:2)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION