라틴어 문장 검색

Sit plane immunitas a vectigalibus et portoriis donec colonia adoleverit, neque tantum immunitas a solutionibus pecuniarum concedatur, sed etiam libertas merces in quascunque velint partes exportandi, nisi gravis aliqua caussa obfuerit.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, XXXIII. DE PLANTATIONIBUS POPULORUM ET COLONIIS 1:45)
Contra, viva voce tractare praestat cum facies hominis reverentiam incussura sit, ut fit plerunque in colloquio cum inferiore aut in rebus quas extremis tantum digitis tangere convenit, in quibus oculus loquentis in vultum et gestum alterius intentus monere possit quousque procedere liceat, et generaliter quando libertatem quis sibi retinere cupit vel dedicendi vel interpretandi ea quae dixerit.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, XLV. [ = English XLVII] DE NEGOTIATIONE 1:5)
Verum si animadvertant rem aliorum conatu successuram, ipsi quoque gratiam aucupabuntur, aut certe mercedes aliquam secundariam captabunt, aut denique supplicantis spes dum negotium vertitur in usum proprium convertent.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, XLVII. [ = English XLIX] DE SUPPLICATIONIBUS 1:6)
Spes enim iactare competitorum licet alios deterrere possit, alios tamen acuet et excitabit.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, XLVII. [ = English XLIX] DE SUPPLICATIONIBUS 2:13)
Non sint nimis concinni, nec corpus coarctantes, sed qui libertatem praebeant ad exercitia et motum quemlibet.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, L. [ = English LI] DE CAEREMONIIS CIVILIBUS ET DECORO 1:37)
Sic defraudari spes improba sueuit auari, Cui cor inardescit, quo plus sibi copia crescit, Ydropis exemplo, qui plus sitit usque bibendo.
(BALDO, NOUUS ESOPUS, II. De agricola, qui thesaurum inuenit 3:8)
Hac breuitate more confisus in artis amore, Instat ad hoc solum, labiis memor ut sit eorum, Non ut rimetur, quod in his, quid agatur, habetur, Speque breuis cartae, quia sic confidit in arte, Nulli prudentum similem se iactat habendum.
(BALDO, NOUUS ESOPUS, III. De fatuo, qui sapienciam acquirit 4:6)
Nunquam iustus ita spem ponat in hac sibi uita, Nec se uirtutum credat munimine tutum, Negligat ut contra uigilare nocencia monstra Insidiatoris hominis magis interioris:
(BALDO, NOUUS ESOPUS, V. De paupere et fure 6:6)
Quod dum nesciret, parat improbus, huc ut abiret, Speque sui signi breuior pars accidit illi.
(BALDO, NOUUS ESOPUS, VII. De fraudulento, qui sua fraude decipitur 8:6)
Mox percontatur rex, qualiter hos tueatur, Presidio Martis uel spe cuiuslibet artis.
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XI. De bubonibus et coruis 12:4)
His decet auditis, ut micius ire uelitis Hac ope uirtutis, spes est ubi nulla salutis.
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XI. De bubonibus et coruis 12:25)
Quam traxisse moras longae regionis ad (h)oras Eius amica dolens, comitemque relinquere nolens, Mittit collegam, sibi quae se nunciet egram, Nec fore cuiusquam sibi spem medicaminis usquam, Idque referre monet, si cor sibi simia donet, Arte salutari sic se cito posse iuuari.
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XII. De simia et testudinibus 13:5)
Haec iam sicca negat fructus, quos ferre solebat, Nullaque spes uitae regione sub hac fit utrique.
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XII. De simia et testudinibus 13:9)
Victus ad extremum maciae segnisque per euum Scorpio, capturae spe deficiente future, Cogitat, ut saltem uiuat per quamlibet artem.
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XVI. De coruo et angue 17:7)
Verba quidem mellis sunt plena, sed intima fellis, In quibus est nusquam fidei spes certa quibusquam;
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XVIII. De mure et gatto 19:24)

SEARCH

MENU NAVIGATION