도구

도구

라틴어 문장 검색

ad secreta tamen eos amicitiae nostrae non admittimus.
(DE AMICITIA, CAPUT V. De amicitiae fructibus. 2:44)
Quod si admittimus, quam multos omni amore dignissimos excludemus;
(DE AMICITIA, CAPUT X. Amicitia spiritualis. Vera. Amicitiae fons. Amoris origo. 1:6)
Sed utrum omnes quos sic diligimus ad illud amicitiae admittendi sint dulce secretum, scire desidero.
(DE AMICITIA, CAPUT X. Amicitia spiritualis. Vera. Amicitiae fons. Amoris origo. 3:21)
primum certe eligendus est qui ad haec aptus putetur, deinde probandus, et sic demum admittendus.
(DE AMICITIA, CAPUT XII. Delectus amici. 1:5)
admissus autem sic tolerandus, sic tractandus, sic sequendus, ut, quamdiu a praemisso fundamento irrevocabiliter non recesserit, ille ita tuus, et tu illius sis, tam in corporalibus quam in spiritalibus, ut nulla sit animorum, affectionum, voluntatum, sententiarum que divisio.
(DE AMICITIA, CAPUT XII. Delectus amici. 1:11)
cum amicus primum sit eligendus, deinde probandus, tunc demum admittendus, et sic postea ut decet tractandus.
(DE AMICITIA, CAPUT XVII. Ad amicitiam quatuor requiruntur. 1:31)
Plerosque omni affectu complectimur, quos tamen ad amicitiae secreta non admittimus, quae maxime in omnium secretorum et consiliorum nostrorum revelatione consistit.
(DE AMICITIA, CAPUT XXIII. Non pariter admittendi omnes. 1:2)
Quocirca sic colenda est amicitia, ut si forte certis ex causis admittenda videatur dissimulatio, sed simulatio numquam.
(DE AMICITIA, CAPUT XXVII. Correptio amici. 2:1)
Sed quia hic amor multos colligit, ex ipsis eligat quos ad amicitiae secreta lege familiari admittat, in quem suum copiose infundat affectum;
(DE AMICITIA, CAPUT XXVIII. Epilogus. 2:37)
cum haec amicitia ad quam hic paucos admittimus, transfundetur in omnes, et ab omnibus refundetur in Deum, cum Deus fuerit omnia in omnibus.
(DE AMICITIA, CAPUT XXVIII. Epilogus. 3:17)
Pacis alumpna mouet primos Concordia gressus, Et pleno cuncta perfundens Copia cornu, Et Fauor, et multo perfusa fauore Iuuentus, Et Risus nostre proscribens nubila mentis, Et Pudor, et certo contenta Modestia fine, Et Racio, mensura boni, quam semper adherens Felici gressu felix comitatur Honestas, Et Decus, et cuncta trutinans Prudentia libra, Et Pietas, et uera Fides, que fraudis in umbra Nobis ypocritum mentiri nescit amorem, Et uirtus que spargit opes, que munera fundit, Quam penes ignorat ignauam gaza quietem Nec dormire potest thesauri massa sepulti, Sed mutat uarios tociens peregrina magistros.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER PRIMUS 6:1)
Flore nouo gaudens, folio crinita uirenti, Non demorsa situ, non iram passa securis, Non deiecta solo, sparsis non deuia ramis, Ambit silua locum, muri mentita flguram.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER PRIMUS 12:1)
Vestis erat filo tenui contexta, colorem Non mentita suum nulloque sophismate uisum Decipit, immo rubor natiuus inhebriat illum.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER PRIMUS 32:1)
Auri nobilitas, auro decoctior omni, Vixque suum dignata genus speciemque fateri, In speculi transit speciem, que tercia rerum Vmbras mentiri nescit, sed singula monstrat Cercius et specie meliori cuncta figurat.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER PRIMUS 42:1)
Mamme, subducti mentite damna pudoris.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SECUNDUS 24:5)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION