라틴어 문장 검색

Hem, id te oro ut ante eamus dum tempus datur, Dumque eius libido occlusa est contumeliis, Prius quam harum scelera et lacrimae confictae dolis Reducunt animum aegrotum ad misericordiam:
(푸블리우스 테렌티우스 아페르, 안드리아, act 3, scene 346)
Ubi rem rescivi coepi non humanitus, Neque ut animum decuit aegrotum adolescentuli, Tractare;
(푸블리우스 테렌티우스 아페르, 고행자, act 1, scene 183)
Quod si me populus Romanus forte roget, cur non ut porticibus sic iudiciis fruar isdem, nec sequar aut fugiam quae diligit ipse vel odit, olim quod volpes aegroto cauta leoni respondit, referam:
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Epistles, 1권, poem 140)
non domus et fundus, non aeris acervus et auri aegroto domini deduxit corpore febris, non animo curas;
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Epistles, 1권, poem 227)
Quam foedi itaque pestilentesque ructus sunt, quantum fastidium sui exhalantibus crapulam veterem !
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 15, letter 95 25:9)
Curato aegrotos domi.
(티투스 마키우스 플라우투스, Captivi, act 1, scene 2117)
id eo fit, quia hic leno, aegrotus incubat in Aesculapi fano, is me excruciat.
(티투스 마키우스 플라우투스, Curculio, act 1, scene 1110)
Aut tu aegrota aetatem, si lubet, per me quidem.
(티투스 마키우스 플라우투스, Curculio, act 4, scene 335)
odiosus tandem vix ab aegrotis venit.
(티투스 마키우스 플라우투스, Menaechmi, act 5, scene 36)
Suavis ructus mihi est.
(티투스 마키우스 플라우투스, Pseudolus, act 5, scene 233)
nam si in te aegrotant artes antiquae tuae, [sin immutare vis ingenium moribus] [aut si demutant mores ingenium tuom neque eos antiquos servas, ast captas novos] omnibus amicis morbum tu incuties gravem, ut te videre audireque aegroti sient.
(티투스 마키우스 플라우투스, Trinummus, act 1, scene 267)
mediana autem sint solida, uti, quae cadit vis aquae per tegulas in canalem, ne deiciatur per intercolumnia neque transeuntes perfundat, sed quae sunt contra columnas, videantur emittere vomentia ructus aquarum ex ore.
(비트루비우스 폴리오, 건축술에 관하여, LIBER TERTIUS, 5장69)
aversi enim sunt solis cursui, et in his locis primum crebrae sunt arbores et silvosae, ipsique montes suas habent umbras obstantes et radii solis non directi perveniunt ad terram nec possunt Intervallaque montium maxime recipiunt imbres et propter silvarum crebritatem nives ab umbris arborum et montium ibi diutius conservantur, deinde liquatae per terrae venas percolantur et ita perveniunt ad infimas montium radices, ex quibus profluentes fontium erumpunt ructus.
(비트루비우스 폴리오, 건축술에 관하여, LIBER OCTAVUS, 1장38)

SEARCH

MENU NAVIGATION