라틴어 문장 검색

esset enim orationis schema vitium, si non peteretur, sed accideret.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 156:5)
interim etiam dubitari potest, cui vitio simile sit schema:
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 164:1)
quanquam hoc exemplum ad aliud quoque schema pertinet, cuius et initia inter se et fines iidem sunt, quis et quis, Appius et Appius.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 185:1)
fit casibus modo hoc schema, quod πολύπτωτον vocant.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 191:1)
contrarium illud est schema, quod coniunctionibus abundat.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 204:7)
nam et hoc Cornificius atque Rutilius schema λέξεωσ putant.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 245:2)
verborum autem concinna transgressio, id est hyperbaton, quod Caecilius quoque putat schema, a nobis est inter tropos posita.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 245:3)
quod vero schema est ad propositum subiecta ratio, quod Rutilius αἰτιολογίαν vocat?
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 247:1)
nam de illo dubitari possit, an schema sit distributis subiecta ratio, quod apud eundem primo loco positum est.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 247:2)
et ut palaestrici doctores illos, quos numeros vocant, non idcirco discentibus tradunt, ut iis omnibus ii, qui didicerint, in ipso luctandi certamine utantur (plus enim pondere et firmitate et spiritu agitur), sed ut subsit copia illa, ex qua unum aut alterum, cuius se occasio dederit, efficiant, ita haec pars dialectica, sive illam dicere malumus disputatricem, ut est utilis saepe et finitionibus et comprehensionibus et separandis quae sunt differentia, et resolvenda ambiguitate, distinguendo, dividendo, illiciendo, implicando, ita, si totum sibi vindicaverit in foro certamen, obstabit melioribus et sectas ad tenuitatem suam vires ipsa subtilitate consumet.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XII 64:1)
nam in tanta causarum, sicut superioribus libris diximus, varietate, cum alia coniectura quaerantur, alia finitionibus concludantur, alia iure summoveantur vel transferantur, alia colligantur vel ipsa inter se concurrant vel in diversum ambiguitate ducantur, nulla fere dici potest, cuius non parte in aliqua tractatus aequi ac boni reperiatur, plerasque vero esse quis nescit, quae totae in sola qualitate consistant?
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XII 67:2)
In ambiguitatem incidendum est, si exprimere ἀπάθειαν uno verbo cito voluerimus et inpatientiam dicere.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 1, letter 9 2:1)
Si utique vis verborum ambiguitates diducere, I hoc nos doce, beatum non eum esse, quem vulgus appellat, ad quem pecunia magna confluxit, sed illum, cui bonum omne in animo est, erectum et excelsum et mutabilia calcantem, qui neminem videt, cum quo se conmutatum velit, qui hominem ea sola parte aestimat, qua homo est, qui natura magistra utitur, ad illius leges conponitur, sic vivit, quomodo illa praescripsit, cui bona sua nulla vis excutit, qui mala in bonum vertit, certus iudicii, inconcussus, intrepidus, quem aliqua vis movet, nulla perturbat, quem fortuna, cum quod habuit telum nocentissimum vi maxima intorsit, pungit, non vulnerat, et hoc raro.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 5, letter 45 9:1)
Adice nunc quod, si hoc intellexit Zenon et nos intellegere voluit, ambiguitate verbi quaesiit locum fraudi, quod faciendum non est, ubi veritas quaeritur.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 10, letter 83 11:7)
Hunc illorum adfectum cum videris, urge, hoc preme, hoc onera relictis ambiguitatibus et syllogismis et cavillationibus et ceteris acuminis inriti ludicris.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 17, letter 108 11:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION