도구

도구

라틴어 문장 검색

nec quisquam aliquid suum esse dicebat, sed erant illis omnia communia" (Act.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 3:7)
eos scilicet qui primum spe lucri communis foedus ineuntes dum sibi in iniquo mammona fidem servant, in rebus dumtaxat humanis, ad maximum perveniunt gratum que consensum.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 4:20)
At post lapsum primi hominis, cum refrigescente caritate cupiditas subintrasset, fecisset que bono communi privata praeponi amicitiae caritatis que splendorem avaritia invidia que corrupit;
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 1:32)
nos autem quibus specialiter debitor es, nec rarum te cum habere posse colloquium?
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 2:55)
In hoc vero amicitia speciali praerogativa praelucet, quod inter eos qui sibi amicitiae glutino copulantur, omnia iucunda, omnia secura, omnia dulcia, omnia suavia sentiuntur.
(DE AMICITIA, CAPUT V. De amicitiae fructibus. 2:41)
Sunt namque quidam qui contra fidem, contra honestatem, contra commune bonum vel privatum, favendum putant amico.
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 2:7)
Quid enim ineptius esse potest quam amicitiam hactenus extendi, ut in officiis vel obsequiis vicem quis rependat amico, cum omnia illis debeant esse communia, quibus nimirum esse debet et cor unum et anima una?
(DE AMICITIA, CAPUT X. Amicitia spiritualis. Vera. Amicitiae fons. Amoris origo. 2:15)
Ex officio, quando ex ratione dati et accepti, quodam speciali affectu coniungimur.
(DE AMICITIA, CAPUT X. Amicitia spiritualis. Vera. Amicitiae fons. Amoris origo. 3:12)
Simplices quippe, et communes, et consentientes, et qui iisdem rebus moveantur, esse debent amici ad invicem;
(DE AMICITIA, CAPUT XXIV. De cultu amicitiae. 1:10)
Quoniam igitur in hoc opere resultat grammatice syntaseos regula, dialetice lexeos maxima, oratorie reseos communis sententia, arismetice matheseos paradoxa, musice melos, anxioma geometrie, gramatis theorema, astronomice ebdomadis excellentia, theophanie celestis emblema, infruniti homines in hoc opus sensus proprios non impingant, qui ultra metas sensuum rationis non excedant curriculum, qui iuxta imaginationis sompnia aut recordantur uisa, aut figmentorum artifices commentantur incognita;
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, PROLOGUS 2:1)
Ne uestre faciat conceptio mentis abortum, Ne res tanta ruat, ne lux moriatur in umbra, Sed magis exposita prefulguret, exeat illud In commune bonum, melius sub luce patebit.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER PRIMUS 34:8)
An que sola solet bona poscere, sola recidet Hoc commune bonum, nostrum decus, utile uotum, Nos omnes que sola libens et sponte mouere In tantum deberet opus tantumque fauorem, Si flamata minus torperet nostra uoluntas Nec tantum uellet animus conscendere noster?"
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SECUNDUS 16:35)
Tempestas animi moritur fluctusque recedunt, Velle suum commune facit cum uelle sororum:
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SECUNDUS 18:2)
Illic Donatus rector, patronus et heres, Gramatice precepta docens uiciumque recidens, Doctrina, uerbis, studio, racione, figura Ampliat, extollit, ditat, deffendit, honestat Gramaticam nomenque sibi speciale meretur Vt non gramaticus dicatur, at emphasis ipsam Gramaticam uocat hunc, signans sub nomine numen.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SECUNDUS 28:2)
Hoc speciale sibi retinet propriumque reseruat, Quod celer ad potum non obliuiscitur escam.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER QUARTUS 12:10)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION