도구

도구

라틴어 문장 검색

Sin captus pravis cupidinibus ad inertiam et voluptates corporis pessum datus est, perniciosa libidine paulisper usus, ubi per socordiam vires tempus ingenium diffluxere, naturae infirmitas accusatur:
(살루스티우스, The Jugurthine War, 1장5)
Neutrum autem incredibile est, nec montem, qui devoretur cotidie, minui, nec manere eundem, quia non ipsum exest, sed in aliqua inferna valle conceptus exaestuat et aliis pascitur.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 9, letter 79 2:3)
Multa extra sunt, quae circumeunt nos, quo aut fallant aut urgeant, multa intus, quae in media solitudine exaestuant.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 10, letter 82 4:6)
sic vino exaestuante, quicquid in imo iacet abditum, effertur et prodit in medium.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 10, letter 83 16:4)
iuga montium diffluunt, totae desedere regiones, operta sunt fluctibus quae procul a conspectu maris stabant.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 14, letter 91 11:2)
Quid oculorum auriumque tormenta et cerebri exaestuantis verminationes et omnia, per quae exoneramur, internis adfecta ?
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 15, letter 95 17:2)
Magni vir ingenii fuerat, si illud egisset via rectiore, si non vitasset intellegi, si non etiam in oratione difflueret.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 19, letter 114 4:5)
nec intellexerunt in illa scena vanis et cito diffluentibus bonis refulgente ex eo tempore ipsos nihil non adversi expectare debuisse, ex quo nihil veri audire potuerunt.
(세네카, 행복론, Liber VI 146:2)
sed ubi per luxum ac neglegentiam diffluit, ubi nulli bonae rei impenditur, ultima demum necessitate cogente quam ire non intelleximus transisse sentimus.
(세네카, De Brevitate Vitae, Liber X, ad Pavlinvm: de brevitate vitae 4:3)
Quid lapidum gemmarumque fulgor et inter rapidorum torrentium aurum harenas interfluens et in mediis terris medioque rursus mari aeriae ignium faces et vinculum terrarum oceanus, continuationem gentium triplici sinu scindens et in- genti licentia exaestuans ?
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 105:1)
flagrant ac micant oculi, multus ore toto rubor exaestuante ab imis praecordiis sanguine, labra quatiuntur, dentes comprimuntur, horrent ac surriguntur capilli, spiritus coactus ac stridens, articulorum se ipsos torquentium sonus, gemitus mugitusque et parum explanatis vocibus sermo praeruptus et conplosae saepius manus et pulsata humus pedibus et totum concitum corpus" magnasque irae minas agens," foeda visu et horrenda facies depravantium se atque intumescentium - nescias utrum magis detestabile vitium sit an deforme.
(세네카, 노여움에 대하여, Liber I 5:1)
Unde possum scire quantum adversus paupertatem tibi animi sit, si divitiis diffluis ?
(세네카, De Providentia, book 1 41:3)
Illi qui etiam siderum collegerunt metas et annuas hiemis atque aestatis uices ad certam legem redegerunt, quibus nulla pars ignota mundi est, de Oceano tamen dubitant utrumne terras uelut uinculum circumfluat, an in suum colligatur orbem et in hos per quos nauigatur sinus quasi spiramenta quaedam magnitudinis exaestuet;
(세네카, Suasoriae, chapter 1 4:11)
quidquid asperatum aestu est, quidquid nimio diffluxit imbre inuicem temperatur altero;
(세네카, Suasoriae, Deliberat Agamemnon an Iphigeniam inmolet negante Calchante aliter nauigari fas esse. 1:10)
Sic pater infrendens, miseraque exaestuat ira.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 11권145)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION