라틴어 문장 검색

nec satis defuit quin gelarent tamquam ad exsertum praebere cervices iussa mucronem.
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 1권, Sidonius Montio suo salutem 15:5)
praetendit os etiam labris plumbeum rictu ferinum, gingivis purulentum dentibus buxeum, quod spurcat frequenter exhalatus e concavo molarium computrescentum mephiticus odor, quem supercumulat esculenta ructatio de dapibus hesternis et redundantum sentina cenarum.
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 3권, Sidonius Apollinari suo salutem 6:3)
longiuscule me progredi amor impulit, cuius angorem silentio exhalare non valui.
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 8권, Sidonius Lupo suo salutem. 14:1)
"huic quamvis census dederim largita beatos, vincit opes animo, querimur iam Seras avaros angustum spoliare nemus Clymenaeaque deesse germina nec virides satis inlacrimare sorores, vellera Sidonio iam pauca rubescere tabo raraque longaevis nivibus crystalla gelari."
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 1권, epithalamion in Stellam et Violentillam57)
per tamen Olenii tegimen suis atraque saetis terga super laevos umeros vicina emori effugit et viduo iugulum ferit inrita ligno, tunc horrere comae sanguisque in corda gelari.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 2권220)
sic fata gelatis vultibus et Baccho iam demigrante quievit.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 4권181)
gelat ora pavor gressusque tremiscunt, quis veniat quantusque, sed horrida signa frementis accipit et caeca metitur murmura cura.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 4권209)
non ora modo angustisque perusti faucibus, interior sed vis quatit, aspera pulsu corda, gelant venae, et siccis cruor aeger adhaeret visceribus:
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 4권329)
tunc sole putris, tunc pulvere tellus exhalat calidam nubem, non spumeus imber manat equum:
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 4권330)
exhalant vestes et corpore pigro strata calent, supraque torum niger efflat anhelo ore vapor;
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 10권42)
sic fatus, at illis horruerunt lacrimae, stupuitque immanis eundi impetus, atque uno voltus pallore gelati.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 12권72)
Unde factum est, ut adclinis destinae, quae extrinsecus ecclesiae pro munimine erat adposita, spiritum uitae exhalaret ultimum.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER TERTIUS., CAP. XVII.7)

SEARCH

MENU NAVIGATION