라틴어 문장 검색

"saepe Rhea questa est, totiens fecunda nec umquam mater, et indoluit fertilitate sua."
(푸블리우스 오비디우스 나소, 행사력, 4권127)
non secus indoluit, quam si modo rapta fuisset, maesta parens, longa vixque refecta mora est, atque ita
(푸블리우스 오비디우스 나소, 행사력, 4권425)
Causa morae nulla est, et iam puer Arcas (id ipsum indoluit Iuno) fuerat de paelice natus.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 2권 38:2)
Illa deam obliquo fugientem lumine cernens murmura parva dedit, successurumque Minervae indoluit, baculumque capit, quod spinea totum vincula cingebant, adopertaque nubibus atris, quacumque ingreditur, florentia proterit arva exuritque herbas et summa cacumina carpit, adflatuque suo populos urbesque domosque polluit.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 2권 64:1)
Quae tamen ut vidit, quamvis irata memorque, indoluit, quotiensque puer miserabilis "eheu" dixerat, haec resonis iterabat vocibus "eheu" ;
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 3권 49:1)
Indoluit facto, Iunonigenaeque marito furta tori furtique locum monstravit.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 4권 19:5)
coniunx quoque regia visa est cetera non duro, duro tamen ultima vultu dicta tulisse Iovis seque indoluisse notatam.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 9권 20:2)
" Adnuit optatis nocituraque munera solvit Liber, et indoluit, quod non meliora petisset.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 11권 13:3)
quod pius ad Manes Theseus comes iret amico, Tartareum dicunt indoluisse deum.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 1권, poem 916)
Caesar, quem nimio plus est indoluisse semel.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 2권, poem 187)
non igitur nostris ullum gaudere Quiritem auguror, at multos indoluisse malis;
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 2권, poem 1252)
quamvis attonitus, sensit tamen omnia, nec te se minus adversis indoluisse suis.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 5권, poem 416)
indolui, non tam mea quod fortuna male audit, qui iam consuevi fortiter esse miser, quam quod cui minime vellem, sum causa pudoris, teque reor nostris erubuisse malis.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 5권, poem 112)
monte decurrens velut amnis, imbres quem super notas aluere ripas, fervet inmensusque ruit profundo Pindarus ore, laurea donandus Apollinari, seu per audacis nova dithyrambos verba devolvit numerisque fertur lege solutis, seu deos regesque canit, deorum sanguinem, per quos cecidere iusta morte Centauri, cecidit tremendae flamma Chimaerae, sive quos Elea domum reducit palma caelestis pugilemve equomve dicit et centum potiore signis munere donat, flebili sponsae iuvenemve raptum plorat et viris animumque moresque aureos educit in astra nigroque invidet Orco.
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Carmina, Book 4권, Poem 22)
contra mihi videtur veternosi et infelicis animi, imbecillitatis sibi conscii, saepe indolescere, ut exulcerata et aegra corpora, quae ad tactus levissimos gemunt.
(세네카, 노여움에 대하여, Liber I 126:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION