도구

도구

라틴어 문장 검색

Alii putant Romulum vel altiore prudentia vel certi numinis providentia ita primos ordinasse menses, ut, cum praecedens Marti esset dicatus, deo plerumque hominum necatori, ut Homerus naturae conscius ait:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XII. 9:1)
Maium Romulus tertium posuit, de cuius nomine inter auctores lata dissensio est.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XII. 16:1)
Nam Fulvius Nobilior in fastis quos in aede Herculis Musarum posuit Romulum dicit, postquam populum in maiores iunioresque divisit, ut altera pars consilio altera armis rempublicam tueretur, in honorem utriusque partis hunc Maium sequentem Iunium mensem vocasse.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XII. 16:2)
Sequitur Iulius qui, cum secundum Romuli ordinationem Martio anni tenente principium Quintilis a numero vocaretur, nihilominus tamen etiam post praepositos a Numa Ianuarium ac Februarium retinuit nomen, cum non videretur iam quintus esse, sed septimus:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XII. 34:1)
Haec fuit a Romulo annua ordinata dimensio, qui, sicut supra iam diximus, annum decem mensium dierum vero quattuor et trecentorum habendum esse constituit, mensesque ita disposuit, ut quattuor ex his tricenos singulos, sex vero tricenos haberent dies.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XII. 38:1)
Quando autem primum intercalatum sit, varie refertur, et Macer quidem Licinius eius rei originem Romulo adsignat.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XIII. 20:1)
Romulus, cum ingenio acri quidem sed agresti statum proprii ordinaret imperii, initium cuiusque mensis ex illo sumebat die quo novam lunam contigisset videri.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XV. 5:1)
Itaque sacrificio a rege et minore pontifice celebrato idem pontifex calata, id est vocata, in Capitolium plebe iuxta curiam Calabram, quae casae Romuli proxima est, quot numero dies a Kalendis ad Nonas superessent pronuntiabat:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XV. 10:1)
Harum originem quidam Romulo adsignant, quem communicato regno cum T. Tatio sacrificiis et sodalitatibus institutis nundinas quoque adiecisse commemorant, sicut Tuditanus adfirmat.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XVI. 32:1)
Ecce levis summo de vertice visus Iuli Fundere lumen apex, et paulo post:
(Macrobii Saturnalia, Liber III, III. 7:2)
— Parvumque patri tendebat Iulum, ut non minus miserabile sit periculum in parvo quam in filio, et:
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, III. 3:3)
— et parvi casus Iuli.
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, III. 3:7)
Quod te per caeli iucundum lumen et auras Per genitorem oro, per spes surgentis Iuli, Eripe me his, invicte, malis, aut tu mihi terram Iniice, namque potes, portusque require Velinos.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, VII. 12:1)
Protinus armati incedunt, quos omnis euntes Primorum manus ad portas iuvenumque senumque Prosequitur votis, nec non et pulcher Iulus.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, IX. 7:1)
Per patrios manes, per spes surgentes Iuli, Te precor, hanc animam serves natoque patrique.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, X. 5:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION