도구

도구

라틴어 문장 검색

Singuli homines possunt amittere suam aptitudinem libertatemque ad logicam rationis instrumentalis superandam ac denique succumbunt rerum consumendarum immoderationi sine ethica et sine sensu sociali et ambitali.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 279:2)
Oecologia integra etiam simplicibus gestibus cotidianis constituitur, in quibus frangimus logicam violentiae, lucri, egoismi.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 292:2)
Hoc sibi vult etiam communem identitatem colere, historiam quae servatur traditurque.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 294:5)
20. Nova fidei logica in Christo nititur.
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 31:1)
Deus qui, nobis suum Filium tradens, sui Nominis mysterium plane nobis revelavit, baptizato novam filialem identitatem tradit.
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 79:7)
hanc sectam perhibent summum excoluisse Platona, sed triplici formasse modo, dum primus et unus physica vel logico, logicum vel iungit ad ethos, invenit hic princeps quid prima essentia distet a summo sextoque bono:
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Epithalamium37)
at contra, logica proprii corporis temperandi in logicam nonnumquam transformatur subtilem creati dominandi.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 201:5)
Sic logice uires artis subtiliter huius Argumenta premunt logiceque sophismata uincunt:
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER PRIMUS 20:1)
Zeno, pugil logicus, logices athleta, sophye Rex et ductor adest, logice sibi prelia querens;
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER TERTIUS 6:9)
Sed cum logica nostra doceat intellectum et erudiat ad hoc, ut non tenuibus mentis quasi claviculis rerum abstracta captet et prenset (ut logica vulgaris), sed naturam revera persecet, et corporum virtutes et actus eorumque leges in materia determinatas inveniat;
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Secundus 499:3)
Certum quippe est, quoniam unaquaeque scientia atque cujuslibet artis tractatus propriis utitur verbis, et unaquaeque doctrina propriis locutionibus gaudet, et saepe ejusdem artis tractatores verba variare delectat, quia semper in omnibus, teste Tullio, identitas mater est satietatis, hoc est fastidium generans, atque in tantum etiam variare, ut saepe vocem eamdem de una significatione sic ad aliam transferant, ut si vocis identitatem magis quam sensuum diversitatem sequamur, ipsos sibi contrarios reperiamus.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 38:4)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION