도구

도구

라틴어 문장 검색

Vt rosa spineti compensat flore rigorem, Vt dulcore suo fructum radicis amare Ramus adoptiuus redimit, sic crimina matris Ista luit, matrem facit sua nata renasci, Vt sic munda ream, corruptam uirgo, pudica Effrontem, miseram felix humilisque superbam Abluat et uite pariat sua filia matrem.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER QUINTUS 26:4)
Hos casus miserata dolet mentisque rigorem Exuit, in gemitus erumpens, fractaque parumper Magestas animi molescere cogitur, exit Duricies et sola tenet miseracio mentem.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEXTUS 4:3)
Sed quia te fontem pietatis nouimus, a quo Liuoris stimulum bonitas innata relegat, Cuius iusticie pietas adiuncta rigorem Temperat et multum discurrere non sinit illam, Ad te confugimus proscripte quas fugat orbis, Persequitur mundus, homo respuit, improbat omnis Viuens, sicque tuis, si fas est dicere, mundus Legibus excipitur, dum nostri jura nefandis Actibus expugnat, etiam tibi bella minatur, Nam tua res agitur, paries cum proximus ardet.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEXTUS 10:2)
Qualiter ergo malum superet morbumque recidat, Putrida membra secet, ne pars sincera trahatur, Occurrat uicio, ne totum diruat orbem, Vix cognoscit adhuc, sed tandem freta sororum Colloquio, meliore uia procedit, in istud Consilium ueniens, ut totum uiribus unum Cudat opus, per quod proprio succurat honori.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEXTUS 10:6)
Sed quia iusticie uincit miseracio normam Iudiciique rigor cedit pietate remissus, Non penas equabo malis, non premia culpis, Non ferro purgabo luem, non uulnere morbum, Sed uictus dulcore precum uestrique misertus Exilii, meliora dabo medicamina mundo.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEXTUS 12:6)
Signans mentem, Constancia uultus Scurriles prohibet gestus nimiumque seueros Abdicat incessus, ne uel lasciuia scurram Predicet, aut fastus nimius rigor exprimat usum.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEPTIMUS 6:7)
Hec docet ut maculas animi complanet et omnes Deponat nubes odii, mens cerea fiat, Si respersa semel fuerit pietatis oliuo, Sic tamen ut nunquam firme constancia mentis Deuiet a recto, ne, si pietate remissus Mollescat iuuenis, magnos effeminet actus Mollicies, perdatque uiri mens fracta rigorem.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEPTIMUS 24:2)
Rupis in abrupto suspensa minansque ruinam, Fortune domus in preceps descendit, et omnem Ventorum patitur rabiem celique procellas Sustinet, et raro Zephiri mansueta serenat Aura domum flatusque Nothi Boreeque rigorem Parcius abstergit lenis clemencia flatus.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER OCTAVUS 2:1)
Sed Risus succurrit ei, mucrone lacertum Dissuit a trunco, galee manus hesitat, herens Emoritur proprioque stupet priuata rigore.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER NONUS ET ULTIMUS 10:2)
in qua ad corporis clientelam diversas membrorum ordinans officinas, in eadem, sensus quasi corporeae civitatis excubias vigilare praecepi, ut quasi exterorum hostium praevisores, corpus ab exteriori importunitate defenderent, ut sic totius corporis materia nobilioribus naturae purpuramentis ornata, ad nuptias gradiens, marito Spiritui gratius jungeretur;
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 8:10)
[0445A] Sicut etiam luna in machina mundiali, multorum humorum mater existit, sic hepar in hominem, membris humorem impertitur conformem.
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 8:66)
Auribus arrisit per quem fit caetera cordis Saxea durities, mentisque liquescere durae Cogitur asperitas, propriumque fugare rigorem.
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 83:5)
magnanimitatis rigor laxatur in temeritatis audaciam.
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 87:14)
Ille autem tot electorum principum minas expavescens, et vitam suam in articulo mortis positam agnoscens, flebili voce, humili vultu lacrymarumque continua inundatione de vita et salute sua multum precatur, omnibus trepidans membris, et rei veritatem pollicetur aperire, et quod utile et salubre universo populo futurum esset.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER II 52:2)
[0433B] Turci et arcis defensores pariter, turri humi procumbente perterriti, ac matronae hujus captivitate stupefacti, et lacus enavigatione amodo desperati, suorum occisorum interius gravi imminutione desolati, longa obsidione fatigati, nec se evadere posse videntes, consilio invicem habito de vita et salute membrorum, precantur sibi parci ab exercitu Christiano, claves urbis polliciti reddere in manus imperatoris Constantinopolis, sub cujus conditione urbis primitus haereditario jure serviens habebatur, quousque injusta vi Solymanus sibi subjugatam invasit.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER II 74:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION