도구

도구

라틴어 문장 검색

Circa vero guerram atque vindictam sic ait:
(ALBERTANO OF BRESCIA, LIBER CONSOLATIONIS ET CONSILII 14:3)
Vicini vero et inimici quondam, qui modo in gratiam redierant, adulatoresquoque sive assentatores, omnes quasi lacrimantes et dolorem in facie deeo quod acciderat ostendentes, de vindicta in continenti facienda et guerraviriliter peragenda consuluerunt, multum commendantes dominum Melibeumejusque potentiam atque divitias, numerando etiam multitudinem agnatorumejus et cognatorum, affinium quoque et amicorum, adversarorium insuperejus potentiam vilipendendo corumque divitias verbis annihilando.
(ALBERTANO OF BRESCIA, LIBER CONSOLATIONIS ET CONSILII 15:1)
Juvenes vero confisi de fortitudine ac viribus suis et etiam de multitudineillorum, qui videbantur amici, post multas laudes domini Melibei ac divitiarumet parentelæ illius et potentiæ, consuluerunt vindictam incontinenti faciendam et guerram potenti manu pertractandam, adversariorumpotentiam et divitias pro nihilo reputantes, reprehendendo etiam sapientesde inducia et deliberatione postulata, allegando etiam quod, sicut ferrumigne calefactum et candidatum semper melius quam frigidum laboratur, itaet injuria recens in continenti semper melius quam ex intervallo vindicatur.
(ALBERTANO OF BRESCIA, LIBER CONSOLATIONIS ET CONSILII 17:1)
Vindicta certeet guerra, quæ oritur ex ea, tam largum habent introitum, ut initiumejus cuilibet pateat, finis vero illius cum magna difficultate et vix autnunquam reperitur.
(ALBERTANO OF BRESCIA, LIBER CONSOLATIONIS ET CONSILII 18:3)
Tunc vero exsurgens Melibeus, facta inter eos more solito partita, cognovit, viginti partes illorum esse de partita vindictæ in continenti faciendæatque guerræ viriliter pertractandæ, unde consilium illorumlaudavit, insuper et firmavit.
(ALBERTANO OF BRESCIA, LIBER CONSOLATIONIS ET CONSILII 20:1)
Cumque Melibeus ad vindictam properaret, domina Prudentia, uxor ejusoccurrens ei, prius cognitis, quæ ordinata fuerant atque per consiliumjam dictum stabilita, dixit illi:
(ALBERTANO OF BRESCIA, LIBER CONSOLATIONIS ET CONSILII 21:1)
Quarto vero errasti, quia, cum tuam voluntatem consiliariis ostendereminime debuisti, tu voluntatem tuam illis ostendendo, magnam affectionemde vindicta in continenti facienda eis demonstrasti;
(ALBERTANO OF BRESCIA, LIBER CONSOLATIONIS ET CONSILII 170:1)
quare consiliarii, magis secuti tuam voluntatem quam tuam utilitatem, de vindicta in continentifacienda tibi consuluerunt.
(ALBERTANO OF BRESCIA, LIBER CONSOLATIONIS ET CONSILII 170:2)
injuriamergo mihi factam per vindictam contra illos faciendam et injuriam, quameis faciam, curabo.
(ALBERTANO OF BRESCIA, LIBER CONSOLATIONIS ET CONSILII 180:3)
et a juvenibus, qui tibi consuluerunt, vindictam in continentifaciendam et guerram viriliter et potenti manu peragendum.
(ALBERTANO OF BRESCIA, LIBER CONSOLATIONIS ET CONSILII 206:3)
secundo, quid consentaneum sit huic rei, quam facere vis, id est vindictæ;
(ALBERTANO OF BRESCIA, LIBER CONSOLATIONIS ET CONSILII 207:2)
quarto, quid gignatur ex hac vindicta;
(ALBERTANO OF BRESCIA, LIBER CONSOLATIONIS ET CONSILII 207:4)
Examinemus ergo, quid consentaneum huic rei sit, id est, qui et quotet quales consentiant voluntati et consilio tuo, et qui et quot et qualesconsentiant cum inimicis et adversariis illi, quos supra nominavi, id estmulti juvenes et vicini, et agnati atque cognati, et illi, qui tibi consuluerunt, vindictam in continenti faciendam.
(ALBERTANO OF BRESCIA, LIBER CONSOLATIONIS ET CONSILII 209:1)
Inimici vero tui sunt tres, et multos habent filios et germanoset alios necessarios, quorum si vindictam faciendo duos vel tres occideris, alii remanerent, qui personam tuam cito destruere valerent.
(ALBERTANO OF BRESCIA, LIBER CONSOLATIONIS ET CONSILII 209:6)
Secundo videamus super prædicto verbo consentaneum, utrumconsilium, quod recipisti, videlicet de vindicta facienda, consentaneumsit rationi, an non.
(ALBERTANO OF BRESCIA, LIBER CONSOLATIONIS ET CONSILII 210:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION