라틴어 문장 검색

Sunt quibus ad portas cecidit custodia sorti, inque vicem speculantur aquas et nubila caeli aut onera accipiunt venientum aut agmine facto ignavum fucos pecus a praesepibus arcent.
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 농경시, Book 4권 8:6)
Maenius, ut rebus maternis atque paternis fortiter absumptis urbanus coepit haberi scurra vagus, non qui certum praesepe teneret, impransus non qui civem dinosceret hoste, quaelibet in quemvis opprobria fingere saevus, pernicies et tempestas barathrumque macelli, quidquid quaesierat, ventri donabat avaro.
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Epistles, 1권, poem 1513)
Cynthia prima suis miserum me cepit ocellis, contactum nullis ante cupidinibus.
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 1권, poem 11)
sed sic intentis haerebam fixus ocellis, Argus ut ignotis cornibus Inachidos.
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 1권, poem 37)
donec diversas praecurrens luna fenestras, luna moraturis sedula luminibus, compositos levibus radiis patefecit ocellos.
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 1권, poem 313)
non tibi iam somnos, non illa relinquet ocellos:
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 1권, poem 58)
acrius illa subit, Pontice, si qua tuast, quippe ubi non liceat vacuos seducere ocellos, nec vigilare alio limine cedat Amor.
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 1권, poem 917)
quamvis labentis premeret mihi somnus ocellos et mediis caelo Luna ruberet equis, non tamen a vestro potui secedere lusu:
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 1권, poem 103)
tam tibi ne viles isti videantur ocelli, per quos saepe mihi credita perfidiast!
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 1권, poem 1516)
sit licet et saxo patientior illa Sicano, sit licet et ferro durior et chalybe, non tamen illa suos poterit compescere ocellos, surget et invitis spiritus in lacrimis.
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 1권, poem 1611)
an poteris siccis mea fata reposcere ocellis, ossaque nulla tuo nostra tenere sinu?
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 1권, poem 179)
non adeo leviter nostris puer haesit ocellis, ut meus oblito pulvis amore vacet.
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 1권, poem 193)
seu cum poscentis somnum declinat ocellos, invenio causas mille poeta novas;
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 2권, poem 17)
quae manus obscenas depinxit prima tabellas et posuit casta turpia visa domo, illa puellarum ingenuos eorrupit ocellos nequitiaeque suae noluit esse rudis.
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 2권, poem 617)
quandocumque igitur nostros mors claudet ocellos, accipe quae serves funeris acta mei.
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 2권, poem 13b1)

SEARCH

MENU NAVIGATION