라틴어 문장 검색

et iam iam magico per opaca silentia Colchis coeperat ire sono, montanaque condere vultus
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 아르고나우티카, C. Valeri Flacci Argonauticon Liber Septimus. 411:1)
tu praeter omnes une de capillatis, cuniculosae Celtiberiae fili, Egnati, opaca quem bonum facit barba et dens Hibera defricatus urina.
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Lyrics , Poem 377)
Super alta vectus Attis celeri rate maria Phrygium ut nemus citato cupide pede tetigit adiitque opaca silvis redimita loca deae, stimulatus ibi furenti rabie, vagus animis devolvit ili acuto sibi pondera silice.
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Long Poems , Poem 631)
furibunda simul anhelans vaga vadit animam agens comitata tympano Attis per opaca nemora dux, veluti iuvenca vitans onus indomita iugi:
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Long Poems , Poem 636)
Sed si ad eorum sensum subtiliter intrare velimus, non sine quodam elegie umbraculo hec tragedia processisse videbitur.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 180:2)
Continui montes, ni dissocientur opaca ualle, sed ut ueniens dextrum latus aspiciat sol,laeuum discedens curru fugiente uaporet.
(호라티우스의 첫번째 편지, 162)
et tu frondosae arboris tectus umbraculo molles somnos,futura praeda, carpis?
(히에로니무스, 편지들, Ad Heliodorum Monachum 4:11)
"carus erit Verri qui Verrem tempore quo vult accusare potest, tanti tibi non sit opaci omnis harena Tagi quodque in mare volvitur aurum, ut somno careas ponendaque praemia sumas tristis, et a magno semper timearis amico."
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura III20)
contemplator enim, cum solis lumina cumque inserti fundunt radii per opaca domorum:
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Secundus 3:12)
palantis comites com montis inter opacos quaerimus et magna dispersos voce ciemus.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quartus 21:2)
hic ubi sol radiis tempestatem inter opacam adversa fulsit nimborum aspargine contra, tum color in nigris existit nubibus arqui.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Sextus 17:10)
— Hic candida populus antro Imminet et lentae texunt umbracula vites.
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, IV. 8:1)
Sunt qui aestiment hoc verbum umbracula Virgilio auctore conpositum, cum Varro Rerum divinarum libro decimo dixerit:
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, IV. 8:2)
Nonnullis magistratibus in oppido id genus umbraculi concessum, et Cicero in quinto de legibus:
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, IV. 8:3)
Visne igitur (quoniam sol paululum a meridie iam devexus videtur, nequedum satis ab his novellis arboribus omnis hic locus opacatur) descendatur ad Lirim, eaque quae restant in illis alnorum umbraculis persequamur?
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, IV. 8:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION