도구

도구

라틴어 문장 검색

mihi fama perennis Quaeritur, in toto semper ut orbe canar.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 사랑, Liber primus, poem 154)
In thalamum Danae ferro saxoque perennem Quae fuerat virgo tradita, mater erat;
(푸블리우스 오비디우스 나소, 사랑, Liber tertius, poem 418)
Quis dixit grata voce 'perennis eas'?
(푸블리우스 오비디우스 나소, 사랑, Liber tertius, poem 659)
Adice Maeoniden, a quo ceu fonte perenni Vatum Pieriis ora rigantur aquis - Hunc quoque summa dies nigro submersit Averno.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 사랑, Liber tertius, poem 916)
estque pati poenam, quam meruisse, minus, ut mihi di faveant, quibus est manifestior ipse, poena potest demi, culpa perennis erit.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, Ex Ponto, poem 143)
dixit, et antiqui monumenta perennia facti, Anguis, Avis, Crater sidera iuncta micant.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 행사력, 2권172)
fluunt lacrimae more perennis aquae.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 행사력, 2권533)
in medio gramen, muscoque adoperta virenti manabat saxo vena perennis aquae:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 행사력, 3권165)
"amne perenne latens Anna Perenna vocor."
(푸블리우스 오비디우스 나소, 행사력, 3권439)
Nec quemquam nostri nisi me laesere libelli , Artificis periit cum caput Arte sua . Unus - et hoc ipsum est iniuria magna - perennem Candoris titulum non sinit esse mei . Quisquis is est , - nam nomen adhuc utcumque tacebo - Cogit inassuetas sumere tela manus . Ille relegatum gelidos aquilonis ad ortus Non sinit exilio delituisse meo ;
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ibis, 1권 1:5)
utque perenni sidere clara foret, sumptam de fronte coronam inmisit caelo.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 8권 17:3)
namque urbe receptus rex eris et sceptro tutus potiere perenni."
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 15권 46:10)
Invenies illic incisa adamante perenni fata tui generis:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 15권 73:5)
parte tamen meliore mei super alta perennis astra ferar, nomenque erit indelebile nostrum, quaque patet domitis Romana potentia terris, ore legar populi, perque omnia saecula fama, siquid habent veri vatum praesagia, vivam.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 15권 76:3)
semper in auxilium Sermo Patris omnipotentis descendit servando homini, mortalia semper admiscenda sibi proprio curavit amore, ut socianda caro Dominoque inplenda perenni, degenerem vitam quae tunc animalis agebat, 1 cernere consortem terreni adsuesceret oris, participemque suum visu velut obside nosse, et consanguineo paulatim accedere Christo.
(프루덴티우스, Apotheosis, section 360)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION