라틴어 문장 검색

Accipitrem milui pulsurum bella columbe Accipiunt regem.
(ANONYMUS NEVELETI, De accipitre et columbis 25:1)
Si iuuenem recipis, pellere turpe senem est.
(ANONYMUS NEVELETI, De cane uetulo 30:15)
Me decuit fraudem pellere fraude pari.
(ANONYMUS NEVELETI, De ceruo et oue et lupo 34:10)
Hic subit, ille iugum pellit.
(ANONYMUS NEVELETI, De patre et filio 54:7)
Nam cum bella facit et tympana pellis aselli, Hic lassatur et hec pulsa tonante manu.
(ANONYMUS NEVELETI, De institore et asino 61:3)
ita totiens ab accusandi periculo profugus in assistendi uenia perseuerauit.
(아풀레이우스, 변명 2:6)
"Tunc ut novitas consuevit ad repentinas visiones animos hominum pellere, multi numero mirabundi bestiam confluebant, quorum satis callenter curiosos aspectus Thrasyleon noster impetu minaci frequenter inhibebat;"
(아풀레이우스, 변신, 4권 9:54)
nosque pellunt crebris tundentes fustibus.
(아풀레이우스, 변신, 8권 9:8)
nervias in fidibus brumali die alias digitis pelli, alias sonare.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Nonus, VII 4:3)
Italiam fato profugus venit Litora, et aeque in sexto libro:
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Decimus, XVI 7:2)
Neque illis solum temporibus, nimis rudibus necdum Graeca disciplina expolitis, philosophi ex urbe Roma pulsi sunt, verum etiam Domitiano imperante senatusconsulto eiecti atque urbe et Italia interdicti sunt.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quintus Decimus, XI 4:1)
Visa animi, quas φαντασίασ philosophi appellant, quibus mens hominis prima statim specie accidentis ad animum rei pellitur, non voluntatis sunt neque arbitrariae, sed vi quadam sua inferunt sese hominibus noscitanda;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Nonus Decimus, I 16:2)
Cumque ille demiratus aliena haec esse a poetis et haud usquam inveniri in carminibus Ennii diceret, ego hos versus ex octavo Annali absentes dixi, nam forte eos tamquam insigniter praeter alios factos Pellitur e medio sapientia, vi geritur res;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Vicesimus, X 5:2)
Rex Scotiae ex altera parte hoc facere constanter recusavit, dicens se pro sua parte de titulo Perkini iudicem non esse competentem, verum se eum recepisse ut supplicem, protexisse ut profugum, cum sanguinea sua desponsasse, atque armis suis iuvasse, cum crederet eum verum principem fuisse.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM OCTAVUM 5:23)
Quantum vero ad aggressiones per scalas, eae tam perperam a rebellibus cesserunt, ut non sine iactura hominum ducentorum a maenis pulsi essent.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM OCTAVUM 9:16)

SEARCH

MENU NAVIGATION