라틴어 문장 검색

Quo simul intravit sacroque a corpore pressum ingemuit limen, tria Cerberus extulit ora et tres latratus semel edidit.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 4권 42:1)
Ingemuit regina Erebi testemque profanam fecit avem, sparsumque caput Phlegethontide lympha in rostrum et plumas et grandia lumina vertit.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 5권 51:6)
Ingemuere simul, simul incurvata dolore membra solo posuere, simul suprema iacentes lumina versarunt, animam simul exhalarunt.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 6권 20:11)
" Aeacus ingemuit tristique ita voce locutus:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 7권 44:10)
nec Tantalus undam captavit refugam, stupuitque Ixionis orbis, nec carpsere iecur volucres, urnisque vacarunt Belides, inque tuo sedisti, Sisyphe, saxo.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 10권 5:2)
Ingemuit tristisque deus "lugebere nobis lugebisque alios aderisque dolentibus" inquit.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 10권 15:8)
Tum demum ingemuit, "neque" ait "sine numine vincis" exhibita estque Thetis.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 11권 32:4)
Ingemit Alcyone, lacrimas movet atque lacertos per somnum, corpusque petens amplectitur auras exclamatque "mane!
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 11권 74:1)
Ingemuit duroque sudem vix osse revellit Rhoetus et ipse suo madefactus sanguine fugit.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 12권 32:7)
"O mihi de fratris longe gratissime natis, inrita qui mecum posuisti moenia Troiae, ecquid, ubi has iamiam casuras adspicis arces, ingemis?
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 12권 62:1)
exsiluere loco (dictu mirabile) silvae, ingemuitque solum, vicinaque palluit arbor, sparsaque sanguineis maduerunt pabula guttis, et lapides visi mugitus edere raucos, et latrare canes et humus serpentibus atris squalere et tenues animae volitare videntur.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 14권 49:2)
pinea texta sonant, pulsi stridore rudentes, ingemit et nostris ipsa carina malis.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 1권, poem 46)
nec meus ullius crimina versus habet, candidus a salibus suffusis felle refugi:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 2권, poem 1249)
condimur in faciem Domini bonitate paterna, venturo in nostram faciem post saecula Christo, possum multa sacris exempla excerpere libris, ni refugis, quae te doceant non in Patre solo vim maiestatis positam, sed cum Patre Christum esse Deum, velut illud ait genealogus idem:
(프루덴티우스, Apotheosis, section 3100)
credentes nam Christus adit, dubitabile pectus sub titubante fide refugo contemnit honore, virginitas et prompta fides Christum bibit alvo cordis et intactis condit paritura latebris, crede quod emissus solio Patris angelus infit.
(프루덴티우스, Apotheosis, section 3191)

SEARCH

MENU NAVIGATION