라틴어 문장 검색

Continui montes, ni dissocientur opaca valle, sed ut veniens dextrum latus aspiciat sol, laevum discedens curru fugiente vaporet.
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Epistles, 1권, poem 162)
Quam foedi itaque pestilentesque ructus sunt, quantum fastidium sui exhalantibus crapulam veterem !
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 15, letter 95 25:9)
Invenitur aliquis, qui velit inter supplicia tabescere et perire membratim et totiens per stilicidia emittere animam quam semel exhalare ?
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 17, letter 101 14:1)
ubi mihi seu Calaber Atabulus seu pestilens regio Tuscorum spiritu aeris venenatis flatibus inebriato et modo calores alternante, modo frigora vaporatum corpus infecit, interea febris sitisque penitissimum cordis medullarumque secretum depopulabantur;
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 1권, Sidonius Heronio1 suo salutem 8:2)
praetendit os etiam labris plumbeum rictu ferinum, gingivis purulentum dentibus buxeum, quod spurcat frequenter exhalatus e concavo molarium computrescentum mephiticus odor, quem supercumulat esculenta ructatio de dapibus hesternis et redundantum sentina cenarum.
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 3권, Sidonius Apollinari suo salutem 6:3)
longiuscule me progredi amor impulit, cuius angorem silentio exhalare non valui.
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 8권, Sidonius Lupo suo salutem. 14:1)
hanc undante mero fundens vocat ordine cunctos caelicolas, Phoebum ante alios, Phoebum omnis ad aram laude ciet comitum famulumque evineta pudica fronde manus, cui festa dies largoque refecti ture vaporatis lucent altaribus ignes.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 1권192)
tunc sole putris, tunc pulvere tellus exhalat calidam nubem, non spumeus imber manat equum:
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 4권330)
"alta etiam superum delubra vaporant promissasque trahunt pecudes:"
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 5권83)
exhalant vestes et corpore pigro strata calent, supraque torum niger efflat anhelo ore vapor;
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 10권42)
Unde factum est, ut adclinis destinae, quae extrinsecus ecclesiae pro munimine erat adposita, spiritum uitae exhalaret ultimum.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER TERTIUS., CAP. XVII.7)

SEARCH

MENU NAVIGATION