라틴어 문장 검색

fronte viret;
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 아르고나우티카, C. Valeri Flacci Argonauticon Liber Primus. 9:1)
hic nemus arcanum geminaeque virentibus arae stant tumulis;
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 아르고나우티카, C. Valeri Flacci Argonauticon Liber Secundus. 629:1)
idem nec longi languesct finibus aevi immortale virens, idem stat fulmina contra
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 아르고나우티카, C. Valeri Flacci Argonauticon Liber Septimus. 381:1)
haec circum sedes late contexta locavit, vestibulum ut molli velatum fronde vireret.
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Long Poems , Poem 64 11:5)
Hinc etiam patet quod, quamvis consul sive rex respectu vie sint domini aliorum, respectu autem termini aliorum ministri sunt, et maxime Monarcha, qui minister omnium proculdubio habendus est. Hinc etiam iam innotescere potest quod Monarcha necessitatur a fine sibi prefixo in legibus ponendis. 13.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 12:30)
De fin amor si vient sen et bontÈ;
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 63:1)
De fin’amor si vient sen et bontÈ,
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 63:1)
Verum age et his, qui se lectori credere maluntquam spectatoris fastidia ferre superbi, curam redde breuem, si munus Apolline dignumuis complere libris et uatibus addere calcar,ut studio maiore petant Helicona uirentem.
(호라티우스의 두번째 편지, 194)
Ite igitur, pueri, linguis animisque faventes sertaque delubris et farra inponite cultris ac mollis ornate focos glaebamque virentem.
(유베날리스, 풍자, 4권, Satura XII24)
Haec est secunda aetas populi Romani et quasi adulescentia, qua maxime viruit et quodam flore virtutis exarsit ac ferbuit.
(루키우스 안나이우스 플로루스, Epitome Rerum Romanorum, 1권, DE SEDITIONIBUS 1:1)
denique per maria ac montis fluviosque rapacis frondiferasque domos avium camposque virentis omnibus incutiens blandum per pectora amorem efficis ut cupide generatim saecla propagent.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Primus 1:6)
tunc est Venus laeta, et pulchra virent arva segetibus, prata herbis, arbores foliis.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XXI. 6:2)
Nam, ut primum de frondis genere dicamus, constat quidem nunc lauro sacrificantes apud aram Maximam coronari, sed multo post Romam conditam haec consuetudo sumpsit exordium, postquam in Aventino Lauretum coepit virere, quam rem docet Varro Humanarum libro secundo.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XII. 3:3)
Nec tenerae salices atque herbae rore virentes Fluminaque ulla queunt summis labentia ripis Oblectare animum subitamque avertere curam.
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, II. 6:4)
ac ne potus cibusve aridior, quem oporteret in stomachum ire, procideret ex ore labereturque in eam fistulam per quam spiritus reciprocatur, ex eaque offensione intercluderetur animae vie, inpositam esse arte quadam et ope naturae ἐπιγλωττίδα, quasi claustrum mutuum utriusque fistulae, quae sibi sunt cohaerentes:
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XV. 6:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION