도구

도구

라틴어 문장 검색

Post deinde quarta hebdomade, quod eius virile secus futurum est, caput et spina, quae est in dorso, informatur.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Tertius, X 8:3)
non virili genere, ut ceteri, sed neutro appellavit his verbis:
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quartus, I 4:2)
Uxor eius dixit se in balneis virilibus lavari velle.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Decimus, III 4:3)
O ius eximium nostrae civitatis!
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Decimus, III 14:3)
Quando igitur nunc quoque a magistratibus populi Romani more maiorum multa dicitur vel minima vel suprema, observari solet ut oves genere virili appellentur;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Undecimus, I 5:1)
Cursus igitur hic et sonus rotundae volubilisque sententiae eximie nos et unice delectabat, tanto id magis, quod iam tunc C. Graccho, viro inlustri et severo, eiusmodi compositionem fuisse cordi videbamus.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Undecimus, XIII 5:1)
Homerus autem leones, sic enim feminas quoque virili genere appellat, quod grammatici ἐπίκοινον vocant, pluris gignere atque educare catulos dicit.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Tertius Decimus, VII 4:1)
Quod Caecilius poeta frontem genere virili non poetice, sed cum probatione et cum analogia appellavit.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quintus Decimus, IX 1:1)
Immo, inquam, potius nos et quam audaces et quam licentes sumus, qui '' inprobe indocteque non virili genere dicimus, cum et ratio proportionis, quae 'analogia' appellatur, et veterum auctoritates non 'hanc,' sed' hunc frontem' debere dici suadeant.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quintus Decimus, IX 5:1)
Nulla apud me fuit popina, neque pueri eximia facie stabant, et in convivio liberi vestri modestius erant quam apud principia.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quintus Decimus, XII 3:3)
Cerva alba eximiae pulchritudinis et vivacissimae celeritatis a Lusitano ei quodam dono data est.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quintus Decimus, XXII 6:1)
Princeps haec animo virili, malitia autem muliebri, praedita, thesauris quoque non exiguis affluens propter dotis suae amplitudinem providamque eius dispensationem, et ipsa liberorum exors curisque aliis fere soluta, pro fine consiliorum sibi proposuerat ut videret in solio regali Angliae familiam suam iterum collocatam.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM SECUNDUM 11:14)
Se vero (aiebat) ista omnia pro virili abnegasse, et iusiurandum tactis evangeliis obtulisse quod ipse nihil tale esset, donec in fine vi quadam ad quicquid illi vellent agnoscendum eum adegissent, unde iusserunt eum bono animo esse et sine metu.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM SEXTUM 4:39)
16. Ad coronandum etiam vitae suae exitium, aeque ac regni sui initium, opus pietatis et misericordiae edidit eximium et imitatione dignum.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM DECIMUM 16:1)
Quatenus vero ad subditorum suorum erga eum affectus, ita res erat ut ex tribus illis affectibus qui corda subditorum erga principes suos divinciunt, amore scilicet, metu et reverentia, ultimo horum eximie gauderet, secundo mediocriter, tertio autem tam parce ut reliquis duobus securitatem suam deberet.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM UNDECIMUM 8:12)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION