도구

도구

라틴어 문장 검색

tum vero coniunx umeris abeuntis inhaerens miscuit haec lacrimis tristia verba meis;
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 1권, poem 338)
simul hinc, simul ibimus," inquit, te sequar et coniunx exulis exul ero.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 1권, poem 340)
sive tibi hoc debes, nullo pia facta magistro, cumque nova mores sunt tibi luce dati, femina seu princeps omnes tibi culta per annos te docet exemplum coniugis esse bonae, adsimilemque sui longa adsuetudine fecit, grandia si parvis adsimulare licet, ei mihi, non magnas quod habent mea carmina vires, nostraque sunt meritis ora minora tuis!
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 1권, poem 69)
Livia sic tecum sociales compleat annos, quae, nisi te, nullo coniuge digna fuit, quae si non esset, caelebs te vita deceret, nullaque, cui posses esse maritus, erat;
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 2권, poem 172)
omnia cum subeant, vineis tamen omnia, coniunx, et plus in nostro pectore parte tenes.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 3권, poem 37)
nunc, si forte potes - sed non potes, optima coniunx - finitis gaude tot mihi morte malis, quod potes, extenua forti mala corde ferendo, ad quae iam pridem non rude pectus habes, atque utinam pereant animae eum corpore nostrae, effugiatque avidos pars mihi nulla rogos!
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 3권, poem 329)
at longe patria est, longe carissima coniunx, quicquid et haec nobis post duo dulce fuit.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 3권, poem 4b5)
ante oculos errant domus, urbsque et forma locorum, acceduntque suis singula facta locis, coniugis ante oculos, sicut praesentis, imago est.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 3권, poem 4b8)
ut tenera nostris cedente volatibus aura aspicerem patriae dulce repente solum, desertaeque domus vultus, memoresque sodales, caraque praecipue coniugis ora meae.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 3권, poem 83)
utque sit exiguum poenae, quod coniuge cara, quod patria careo pignoribusque meis:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 3권, poem 118)
cum traheret silvas Orpheus et dura canendo saxa, bis amissa coniuge maestus erat.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 4권, poem 19)
at amisso coniuge digna fores.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 4권, poem 313)
tu vero tua damna dole, mitissima coniunx, tempus et a nostris exige triste malis, Aeque meos casus:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 4권, poem 314)
tempus ubi est illud, quo te iactare solebas coniuge, nec nomen dissimulare viri?
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 4권, poem 323)
sed magis in curam nostri consurge tuendi, exemplumque mihi coniugis esto bonae, materiamque tuis tristem virtutibus imple:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 4권, poem 333)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION