도구

도구

라틴어 문장 검색

— Cum igitur bonorum tantummodo potens possit omnia, non uero queant omnia potentes etiam malorum, eosdem qui mala possunt, minus posse manifestum est. Huc accedit quod omnem potentiam inter expetenda numerandam omniaque expetenda referri ad bonum uelut ad quoddam naturae suae cacumen ostendimus.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, III 3:22)
Membra quae ualeant licet,
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, VI 31:1)
— Nec licet, inquit, uti conuenienti monstrabitur loco, sed tamen, si id ipsum quod eis licere creditur auferatur, magna ex parte sceleratorum hominum poena releuetur.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, VII 1:4)
Quae licet diuersa sint, alterum tamen pendet ex altero;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XI 2:8)
Quia non aliter durare queant
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XII 46:1)
Quid igitur, inquam, nihilne est quod uel casus uel fortuitum iure appellari queat?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, I 2:8)
quoque nihil sceleratius excogitari potest, cum ex prouidentia rerum omnis ordo ducatur nihilque consiliis liceat humanis, fit ut uitia quoque nostra ad bonorum omnium referantur auctorem.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, V 7:6)
Queat ignarus noscere formam?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, VI 19:1)
Ut seruatis queat oblitas
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, VI 30:1)
quae si ullo modo cogitari queat, nihil prorsus relinquetur ambigui.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, VII 1:4)
Quasi uero nos ea quae prouidentia futura esse praenoscit non esse euentura credamus ac non illud potius arbitremur, licet eueniant, nihil tamen ut euenirent sui natura necessitatis habuisse.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, VII 3:2)
Quod hinc facile perpendas licebit:
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, VII 3:3)
Quae uariis uideas licet omnia discrepare formis,
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, X 8:1)
Quod igitur temporis patitur condicionem, licet illud, sicuti de mundo censuit Aristoteles, nec coeperit umquam esse nec desinat uitaque eius cum temporis infinitate tendatur, nondum tamen tale est ut aeternum esse iure credatur.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 1:8)
Non enim totum simul infinitae licet uitae spatium comprehendit atque complectitur, sed futura nondum, transacta iam non habet.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 1:9)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION