도구

도구

라틴어 문장 검색

Nam ubicunque humanum iudicium deficit, vel ignorantie tenebris involutum vel propter presidium iudicis non habere, ne iustitia derelicta remaneat recurrendum est ad Illum qui tantum eam dilexit ut, quod ipsa exigebat, de proprio sanguine ipse moriendo supplevit;
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Secundus 30:3)
6. Hiis solis post confusionem remansit, ut Redemptor noster, qui ex illis oriturus erat secundum humanitatem, non lingua confusionis, sed gratie frueretur.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 38:1)
3. Ecce, lector, quod vel oblitus homo vel vilipendens disciplinas priores, et avertens oculos a vibicibus que remanserant, tertio insurrexit ad verbera, per superbam stultitiam presumendo.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 43:1)
7. Solis etenim in uno convenientibus actu eadem loquela remansit:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 47:1)
8. Quibus autem sacratum ydioma remansit nec aderant nec exercitium commendabant, sed graviter detestantes stoliditatem operantium deridebant.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 48:1)
4. Nam totum quod ab hostiis Danubii sive Meotidis paludibus usque ad fines occidentales Anglie Ytalorum Francorumque finibus et Oceano limitatur, solum unum obtinuit ydioma, licet postea per Sclavones, Ungaros, Teutonicos, Saxones, Anglicos et alias nationes quamplures fuerit per diversa vulgaria dirivatum, hoc solo fere omnibus in signum eiusdem principio remanente, quod quasi predicti omnes jo affermando respondent.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 53:1)
1. Exaceratis quodam modo vulgaribus ytalis, inter ea que remanserunt in cribro comparationem facientes honorabilius atque honorificentius breviter seligamus.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 95:1)
3. Sed hec fama trinacrie terre, si rccte signum ad quod tendit inspiciamus, videtur tantum in obproprium ytalorum principum remansisse, qui non heroico more sed plebeio secuntur superbiam.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 98:1)
hanc ex commixtione advenarum Longobardorum terrigenis credimus remansisse.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 138:2)
5. Si ergo Bononienses utrinque accipiunt, ut dictum est, rationabile videtur esse quod eorum locutio per conmixtionem oppositorum ut dictum est ad laudabilem suavitatem remaneat temperata:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 140:1)
sed si discretio remanet, inferiora vilescunt:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 11:3)
Unde cum sententia versificantium semper verbis discretive mixta remaneat, si non fuerit optima, optimo sociata vulgari non melior sed deterior apparebit, quemadmodum turpis mulier si auro vel serico vestiatur.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 11:5)
Sed hoc ulterius elucidandum remaneat.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 75:2)
Exilis domus est, ubi non et multa supersunt et dominum fallunt et prosunt furibus.
(호라티우스의 첫번째 편지, 0629)
iamque tenebat nox medium caeli spatium, cum ponit uterquein locuplete domo vestigia, rubro ubi coccotincta super lectos canderet vestis eburnosmultaque de magna superessent fercula cena,quae procul exstructis inerant hesterna canistris.
(호라티우스의 풍자, 2권, 06장62)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION