도구

도구

라틴어 문장 검색

Sed videlicet victoriam desperantibus Pompei liberis, Gnaeum proelio profugum, crure saucium, deserta et avia petentem Caesonius apud Lauronem oppidum consecutus, pugnantem - adeo nondum desperabat - interfecit;
(루키우스 안나이우스 플로루스, Epitome Rerum Romanorum, 2권, BELLUM CIVILE CAESARIS ET POMPEI 86:1)
Populus Romanus Caesare et Pompeio trucidatis redisse in statura pristinum libertatis videbatur.
(루키우스 안나이우스 플로루스, Epitome Rerum Romanorum, 2권, RES SUB CAESARE AUGUSTO 1:1)
Et redierat, nisi aut Pompeius liberos aut Caesar heredem reliquisset, vel, quod utroque perniciosius fuit, si non collega quondam, mox aemulus Caesareanae potentiae, fax et turbo sequentis saeculi superfuisset
(루키우스 안나이우스 플로루스, Epitome Rerum Romanorum, 2권, RES SUB CAESARE AUGUSTO 1:2)
Illi comparatis ingentibus copiis eandem illam, quae fatalis Gnaeo Pompeio fuit, harenam insederant.
(루키우스 안나이우스 플로루스, Epitome Rerum Romanorum, 2권, BELLUM CASSI ET BRUTI 6:1)
Sublatis percussoribus Caesaris supererat Pompei domus.
(루키우스 안나이우스 플로루스, Epitome Rerum Romanorum, 2권, BELLUM CUM SEXTO POMPEIO 1:1)
Eo denique discriminum ventum est, ut foedus et pax cum hoste - si modo hostis Pompei filius - tamen feriretur.
(루키우스 안나이우스 플로루스, Epitome Rerum Romanorum, 2권, BELLUM CUM SEXTO POMPEIO 3:2)
QUAMVIS in Cassio et Bruto partes sustulisset, in Pompeio totum partium nomen abolevisset, nondum tamen ad pacis stabilitatem profecerat Caesar, cum scopulus et nodus et mora publicae securitatis superesset Antonius.
(루키우스 안나이우스 플로루스, Epitome Rerum Romanorum, 2권, BELLUM PARTHICUM SUB VENTIDIO 1:1)
Armenios victo rege Tigrane in hoc unum servitutis genus Pompeius adsueverat, ut rectores a nobis acciperent.
(루키우스 안나이우스 플로루스, Epitome Rerum Romanorum, 2권, BELLUM ARMENICUM 2:1)
Vide in hac fortuna etiam magnanimitatem exitum mortis ludibrio praeferentem. C. Vettium Pelignum Italicensem conprehensum a cohortibus suis, ut Pompeio traderetur, servus eius occidit, ac se, ne domino superstes fieret, interemit.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XI. 24:1)
Faustus Syllae filius, cum soror eius eodem tempore duos moechos haberet, Fulvium fullonis filium et Pompeium cognomine Maculam:
(Macrobii Saturnalia, Liber II, II. 9:2)
Pompeius Ciceronis facetiarum inpatiens fuit:
(Macrobii Saturnalia, Liber II, III. 7:1)
Sed et cum ad Pompeium venisset, dicentibus sero eum venisse respondit:
(Macrobii Saturnalia, Liber II, III. 7:4)
Deinde interroganti Pompeio, ubi gener eius Dolabella esset, respondit:
(Macrobii Saturnalia, Liber II, III. 8:1)
Et cum donasset Pompeius transfugam civitate Romana:
(Macrobii Saturnalia, Liber II, III. 8:3)
Propter quae merito videbatur dixisse Pompeius:
(Macrobii Saturnalia, Liber II, III. 8:6)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION