라틴어 문장 검색

iam frondea nutant culmina, iam muri, ripisque Ismenos apertis effugit;
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 7권383)
nusquam auctor erat, sed concita tractu gurgitis effugiens invenerat hasta cruorem.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 9권131)
ipse profundis vallibus effugiens speluncae proximus amnis saxa inter scopulosque tacet 1:
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 10권39)
"vix ullos tanto reor agmine saevam effugisse necem, ni quos deformis in alto sanguine degeneres occultat vita;"
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 10권140)
sic imperfecta locutus effugit;
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 10권332)
sic avidi incurrunt;
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 11권285)
Ferme fugiendo in media fata incurritur.
(푸블릴리우스 시루스, Syrus가 작성했다고 잘못 알려진 문장들, F10)
Heu quam multa paenitenda incurrunt vivendo diu!
(푸블릴리우스 시루스, 격언집, 212)
Nec morten effugere quisquam nec amorem potest.
(푸블릴리우스 시루스, 격언집, 451)
discrimenque certaminis subire maluerunt, quam in populo, quem subuerterant, pudorem taciturnitatis incurrere, ne uiderentur se ipsi silentio damnauisse.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER PRIMUS., CAP. XVII. 1:12)
Tremendum Dei iudicium timeant, ne pro carnali dilectione tormenta aeterni cruciatus incurrant.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER PRIMUS., CAP. XXVII. 3:11)
Et laudabilis ergo est ira contra uitium, et tamen molesta, qua turbatum se aliquem reatum incurrisse aestimabat.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER PRIMUS., CAP. XXVII. 8:16)
QUO in tempore misit etiam Augustino epistulam super miraculis, quae per eum facta esse cognouerat, in qua eum, ne per illorum copiam periculum elationis incurreret, his uerbis hortatur:
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER PRIMUS., CAP. XXXI. 1:1)
Haec autem ipse de se, non profectum iactando uirtutum, sed deflendo potius defectum, quem sibi per curam pastoralem incurrisse uidebatur, referre consuerat.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER SECUNDUS., CAP. I. 1:9)
" Si ergo fieri posset, ut semper in diem XVum primi mensis, id est in lunam XVam dominica dies incurreret, uno semper eodemque tempore cum antiquo Dei populo, quanquam sacramentorum genere discreto, sicut una eademque fide, pascha celebrare possemus.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER QUINTUS., CAP. XXI. 4:12)

SEARCH

MENU NAVIGATION