라틴어 문장 검색

Neque certe damnari potest ars, si ipsa judicet.
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Primus 208:3)
Itaque merito religioni donatur tanquam fidissima ancilla:
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Primus 215:13)
Haec vero cum in usum venerint, solida tum demum spes merito affulserit.
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Primus 254:5)
sed illis, tanquam pro evidentibus et manifestis, receptis, de ceteris rebus, quae non tam frequenter et familiariter occurrunt, disputant et judicant.
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Primus 292:2)
Quod si nos omnia perfecissemus et plane absolvissemus, nec alios in partem et consortium laborum subinde vocaremus, etiam ab hujusmodi verbis abstinuissemus, ne acciperentur in praedicationem meriti nostri.
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Primus 319:4)
id quod antiqua saecula judicaverunt.
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Primus 320:2)
tum certe hucusque judicandum est posse esse in natura aliquem talem motum.
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Secundus 352:3)
Longiores autem in iis tractandis ad hunc finem fuimus, ut homines paulatim discant et assuefiant de natura judicare per instantias crucis et experimenta lucifera, et non per rationes probabiles.
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Secundus 365:2)
Quae itaque ad illorum exclusionem faciunt, merito haberi possint pro polychrestis.
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Secundus 479:3)
Etenim et fortuna et merita tua praecelluerunt, et videris ea plantasse, quae sint duratura.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, Praefatio 3:2)
Verum utcunque in depravatis hominum iudiciis et affectibus haec ita se habent, veritas tamen (qua sola se iudicat) docet veritatis inquisitionem, quae eam proci instar demeretur, veritatis cognitionem, quae praesentem eam sistit, et veritatis receptionem cum assensu, quae est ipsius fruitio et amplexus summum esse humanae naturae bonum.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, I. DE VERITATE 1:16)
Aeternitas sobolis etiam brutis communis est, sed illa memoriae, meritorum, et operum, propria est hominibus.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, VII. DE PARENTIBUS ET LIBERIS 1:6)
Certe praestantissima (ut alibi diximus) in usum reipublicae opera et merita a viris profecta sunt prole carentibus, qui tam affectu quam fortunis rempublicam connubio sibi iunxerunt et dotarunt.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, VIII. DE NUPTIIS ET COELIBATU 1:4)
Mulieres castae sunt plerunque superbae et protervae, merito pudicitiae suae elatae.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, VIII. DE NUPTIIS ET COELIBATU 1:23)
Debiti autem solutioni nemo invidet, sed largitioni supra meritum.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, IX. DE INVIDIA 9:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION