라틴어 문장 검색

sed inter probas quoque earum erat saltandi cura, dummodo non curiosa usque ad artis perfectionem.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XIV. 5:2)
Psallere saltare elegantius quam necesse est probae?
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XIV. 5:4)
Haec Sammonicus, qui turpitudinem convivii principis sui laudando notat, prodens venerationem qua piscis habebatur, ut a coronatis inferretur cum tibicinis cantu quasi quaedam non deliciarum sed numinis pompa.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XVI. 8:1)
In hoc loco Valerius Probus, vir perfectissimus, notat nescire se hanc historiam sive fabulam quo referat auctore.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XXII. 9:3)
Aut spoliis ego iam raptis laudabor opimis, Aut leto insigni.
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, I. 56:1)
Quin age, inquit, Eustathi, verecundiam Avieni probi adolescentis iuva, et ipse publicato nobis quod inmurmurat.
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, VII. 1:2)
Nemo quisquam tam efflictis est moribus quin faciat aut dicat nonnumquam aliquid quod laudari queat.
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, VII. 12:3)
Itaque Homerus non virtutibus appellandis sed vitiis detrahendis laudare ampliter solet.
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, VII. 14:1)
Laudare significat prisca lingua nominare appellareque:
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, VII. 16:2)
sic in ac­tionibus civilibus auctor laudari dicitur, quod est nominari:
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, VII. 16:3)
Probo, Symmache, propositum tuum quo philosophiam ea quam maximam putas observatione veneraris, ut tantum intra suum penetral aestimes adorandam:
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, I. 5:2)
Sic et Diogenes Antisthenen Cynicum, magistrum suum, solebat veluti vituperando laudare.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, III. 20:2)
Parum est, si excusata sit et non etiam laudetur voluptas.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, V. 29:1)
et nulla predictarum misericordiarum ponatur, nisi per sacramentum proborum hominum de visneto.
(Magna Carta 22:5)
29. Nullus constabularius distringat aliquem militem ad dandum denarios pro custodia castri, si facere voluerit custodiam illam in propria persona sua, vel per alium probum hominem, si ipse eam facere non possit propter racionabilem causam;
(Magna Carta 31:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION