라틴어 문장 검색

Patet incongruentia illius qui adversus animalium periturorum commercium pugnat, sed pro personarum commercio indifferens est, pauperes neglegit, vel est promptus ad alium hominem, sibi ingratum, delendum.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 122:2)
92. Ceterum, cum ad universalem communionem patet cor, nihil ac nemo a tali fraternitate distrahitur.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 123:1)
Cor unum est atque eadem miseria, quae ad animal vexandum inducit, mox in aliis convenientibus personis manifestabitur.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 123:3)
Personae putari non possumus quae vere amant, si ex nostris studiis realitatis partem detrahimus:
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 123:5)
“Nec vere dignum homine esset genus progressionis, quod hominis iura, personam, societatem, oeconomiam et artem rei publicae administrandae, simulque Nationum et populorum iura non coleret nec proveheret”.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 125:10)
Trinitatis Persona in universum creatum se immisit, suam sortem participans usque ad crucem.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 132:6)
Attamen “homo hodiernus haud est paratus ad potentiam prudenter utendam”, quoniam immensum technologiae incrementum non comitabatur humanae personae progressio, quod ad responsalitatem, bona et conscientiam attinet.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 141:2)
107. Affirmare igitur possumus plurimas hodierni mundi difficultates oriri praesertim ex propensione, cuius haud semper conscii sumus, ad quam methodologia et technoscientiae incepta disponuntur secundum comprehensionis paradigma quod personarum vitam ac societatis agendi rationem afficit.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 144:1)
Vel etiam cum intentio creatrix pulchritudinis eiusque contemplatio re superare valent potestatem hominem in obiectum redigentem in quandam salutis speciem quae efficitur in pulchritudine et in persona illud contemplante.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 149:5)
Cum in realitate ipsa non agnoscitur quod pondus habeant pauper, humanus embryo, persona inhabilis – ut quaedam tantum exempla supponamus – difficulter clamores ipsius naturae audientur.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 155:2)
119. Deviati anthropocentrismi reprobatio necessitudinum inter personas momentum ne postponere quidem debet.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 157:1)
Cum christiana mens vindicat in hominem peculiare bonum supra ceteras creaturas, locum praebet aestimationi cuiusque personae humanae et hoc modo efficit ut alius agnoscatur.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 157:3)
Ex eo quod ad “tu” patet, cum cognoscere, amare et colloqui possit, id maximam praestat personae humanae nobilitatem.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 157:4)
Nam vinculum ambitus segregatum a necessitudinibus cum aliis personis et cum Deo proponi nequit.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 157:6)
Acceptabile non videtur iter educativum ad personas infirmas accipiendas quae inter nos sunt, quaeque nonnumquam molestae vel importunae sunt, cum embryo humanus non custoditur, etiamsi eius adventus causa sit incommodorum et difficultatum:
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 158:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION