도구

도구

라틴어 문장 검색

Quod haec qui spernit id est has semitas sapientiae ei denuntio non recte esse philosophandum, siquidem philosophia est amor sapientiae, quam in his spernendis ante contempserit.
(보이티우스, De Arithmetica, Liber primus, Proemium, in quo divisio mathematicae. 1:11)
Hanc igitur naturae infinitatem indeterimantamque potentiam philosophia sponte repudiat Nihil enim, quod infinitum est, vel scientia potest colligi vel mente comprehendi, sed hinc sumpsi sibi ipsa ratio, in quibus possit indagatricem veritatis exercere sollertiam.
(보이티우스, De Arithmetica, Liber primus, Proemium, in quo divisio mathematicae. 1:15)
delegit enim de infinitae multitudinis pluralitate finitae terminum quantitatis et interminabilis magnitudinis sectione reiecta definitia sibi ad cognitionem spatia sepoposcit Constat igitur, quisquis hae pretermiserit, omnem philosophiae perdidisse doctrinam.
(보이티우스, De Arithmetica, Liber primus, Proemium, in quo divisio mathematicae. 1:16)
Hoc autem facilius cognoscitur ex lectione Platonis in libris de republica eo loco, qui nuptialis dicitur, quem ex persona musarum philosophus introducit.
(보이티우스, De Arithmetica, Liber secundus, Quod superficies una tantum in proportionalitatibus medietate iungantur, solidi vero numeri duabus medietatibus in medio collocatis 1:34)
Itaque ubi in eam deduxi oculos intuitumque defixi, respicio nutricem meam, cuius ab adulescentia laribus obuersatus fueram, Philosophiam.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, VI 1:2)
Atqui Philosophiae fas non erat incomitatum relinquere iter innocentis.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, VI 1:6)
‘iam tandem’, inquit, ‘intellegis me esse philosophum?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XIII 2:12)
Haec cum philosophia dignitate uultus et oris grauitate seruata leniter suauiterque cecinisset, tum ego nondum penitus insiti maeroris oblitus intentionem dicere adhuc aliquid parantis abrupi et:
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, I 1:1)
sententia enim philosophorum innititur demonstrationibus et certis rationibus possibilibus in rebus de quibus loquuntur, fides autem in multis, innititur miraculis et non rationibus:
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 1 1:2)
quod enim tenetur propter hoc quod per rationes conclusum est, non est fides sed scientia, - et ut appareat quod fides et philosophia sibi non contradicunt de aeternitate mundi, ut etiam pateat quod rationes quorundam haereticorum non habent vigorem per quas contra christianam fidem mundum tenent esse aeternum, de hoc per rationem inquiramus, scilicet utrum mundus sit aeternus.
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 1 1:3)
mundus autem est aeternus in futuro et secundum sententiam christianae fidei, et secundum quorundam philosophorum opinionem;
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 3 17:4)
Primo hic diligenter considerandum est quod nulla quaestio [potest esse quae] disputabilis est per rationes, quam philosophus non debeat disputare et determinare, quomodo se habeat veritas in illa, quantum per rationem humanam comprehendi potest.
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 6 41:1)
philosophus autem omnium rerum naturas docet:
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 6 41:4)
ergo philosophus omnem quaestionem per rationem disputabilem habet determinare:
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 6 41:6)
omnis enim quaestio disputabilis per ratione cadit in aliqua parte entis, philosophus autem omne ens speculatur:
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 6 41:7)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION