라틴어 문장 검색

Sed utrum vere amici sint, interveniens paupertas explorat.
(DE AMICITIA, CAPUT XIX. Fides amicitiae. 1:10)
Evangelica vero sententia est:
(DE AMICITIA, CAPUT XIX. Fides amicitiae. 1:21)
Amicis itaque quibus adhuc probationem credimus esse necessariam, non omnia, nec profunda nostra sunt committenda secreta;
(DE AMICITIA, CAPUT XIX. Fides amicitiae. 2:1)
Recordor nunc tui illius amici transmarini de quo nobis fecisti saepius mentionem, quem ob hoc verissimum tibi, ac fidelissimum probasti amicum, quod falsa de te referentibus, non solum non adhibuerit fidem, sed nec ulla sit haesitatione turbatus vel pulsatus;
(DE AMICITIA, CAPUT XIX. Fides amicitiae. 2:10)
Ipse Dominus ac salvator noster verae nobis amicitiae formam praescripsit:
(DE AMICITIA, CAPUT XX. Intentio. 1:8)
Nisi igitur et tu hunc ipsum in alium transferas affectum, gratis amicum diligens, eo quod per se carus tibi videatur amicus, quid vera sapiat amicitia non poteris.
(DE AMICITIA, CAPUT XX. Intentio. 1:18)
Divitibus itaque assentatorie gratificatur;
(DE AMICITIA, CAPUT XX. Intentio. 1:28)
Verissime.
(DE AMICITIA, CAPUT XXII. Patientia. 2:2)
Haec est vera et aeterna amicitia quae hic inchoatur, ibi perficitur;
(DE AMICITIA, CAPUT XXII. Patientia. 2:8)
Optime ac verissime.
(DE AMICITIA, CAPUT XXII. Patientia. 2:26)
Si verus est, effundit animum suum, sicut effundebat mysteria patris Dominus Iesus.
(DE AMICITIA, CAPUT XXIII. Non pariter admittendi omnes. 1:17)
Itaque in amicitia quae naturae simul et gratiae optimum donum est, sublimis descendat, humilis ascendat;
(DE AMICITIA, CAPUT XXIV. De cultu amicitiae. 1:22)
O praeclarissimum verae amicitiae speculum.
(DE AMICITIA, CAPUT XXIV. De cultu amicitiae. 2:6)
Haec est vera, perfecta, stabilis et aeterna amicitia, quam invidia non corrumpit, non suspicio minuit, non dissolvit ambitio;
(DE AMICITIA, CAPUT XXIV. De cultu amicitiae. 2:37)
Optimus itaque comes amicitiae verecundia est;
(DE AMICITIA, CAPUT XXVI. Quid sibi impendere debeant amici. 1:10)

SEARCH

MENU NAVIGATION