라틴어 문장 검색

Victore itaque Hercule illam Accam Larentiam, nobilissimum id temporis scortum, intra aedem inclusisse cum coena, eamque postero die distulisse rumorem, quod post concubitum dei accepisset munus, ne commodum primae occasionis, cum se domum reciperet, offerendae aspernaretur.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, X. 13:1)
Ave, Caesar victor imperator.
(Macrobii Saturnalia, Liber II, IV. 29:3)
Socius opificis, ad quem nihil ex illa liberalitate pervenerat, adfirmavit Caesari habere illum et alium corvum, quem ut adferre cogeretur rogavit.
(Macrobii Saturnalia, Liber II, IV. 29:5)
Mercatori deinde, quemadmodum cum socio navem divideret, interroganti, respondisse traditur:
(Macrobii Saturnalia, Liber II, VI. 2:1)
Navem si dividis, nec tu nec socius habebitis.
(Macrobii Saturnalia, Liber II, VI. 2:2)
Cum sociis natoque, Penatibus et magnis dis quod exprimit θεοὺς μεγάλους.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, IV. 9:3)
Alterum illud in quo hostia animalis dicitur, quod eius tantum anima sacratur, ostendit, cum facit Entellum victorem Eryci mactare taurum.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, V. 3:1)
IUPPITER, SI TIBI MAGIS CORDI EST NOS EA TIBI DARE POTIUS QUAM MEZENTIO, UTI NOS VICTORES FACIAS.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, V. 10:3)
Haec, inquit, limina victor Alcides subiit.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, VI. 9:2)
Varro Divinarum libro quarto victorem Herculem putat dictum, quod omne genus animalium vicerit.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, VI. 10:1)
Romae autem Victoris Herculis aedes duae sunt, una ad portam Trigeminam, altera in foro Boario.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, VI. 10:2)
Postea, cum navigans hoc idem ageret, a praedonibus circumventus fortissime repugnavit et victor recessit.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, VI. 11:3)
Sociorum quoque eius trepidationem breviter ostendit:
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, I. 2:3)
Multa gemens, ignominiam plagasque superbi Victoris, tum quos amisit inultus amores.
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, IV. 10:2)
O socii, neque enim ignari sumus ante malorum, O passi graviora, dabit deus his quoque finem.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XI. 5:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION