도구

도구

라틴어 문장 검색

Nam illam orationem quis est qui non legerit, in qua populum Romanum obiurgat quod Roscio gestum agente tumultuarit?
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XIV. 12:1)
Id ostendunt cum multi alii tum etiam C. Titius, vir aetatis Lucilianae, in oratione qua legem Fanniam suasit.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XVI. 14:1)
ibi haec oratio:
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XVI. 16:10)
Nunc videamus pathos quo tenore orationis exprimitur.
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, II. 1:1)
Ac primum quaeramus quid de tali oratione rhetorica arte praecipitur.
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, II. 1:2)
Oportet enim ut oratio pathetica aut ad indignationem aut ad misericordiam dirigatur, quae a Graecis οἶκτος καὶ δείνωσις appellantur.
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, II. 1:3)
Nec initium solum tale esse debet, sed omnis, si fieri potest, oratio videri pathetica, et brevibus sententiis et crebris figuratum muta­tionibus debet velut inter aestus iracundiae fluctuare.
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, II. 3:1)
Una ergo nobis Virgiliana oratio pro exemplo sit.
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, II. 4:1)
Vides quam saepe orationem mutaverit ac frequentibus figuris variaverit, qui ira, quae brevis furor est, non potest unum continuare sensum in loquendo.
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, II. 9:1)
Nec desunt apud eundem orationes misericordiam commoventes.
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, II. 10:1)
tenuis quidam et siccus et sobrius amat quandam dicendi frugalitatem, aliud pingui et luculenta et florida oratione lascivit.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, I. 5:3)
Hoc idem quo cultu, quam florida oratione, cum libuerit, profertur?
(Macrobii Saturnalia, Liber V, I. 12:1)
Acriter enim in Homerum oculos intendit, ut aemularetur eius non modo magnitudinem sed et simplicitatem et praesentiam orationis et tacitam maiestatem.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XIII. 40:3)
Hinc diversarum inter heroas suos personarum varia magnificatio, hic deorum interpositio, hic auctoritas fabulosorum, hinc affectuum naturalis expressio, hinc monumentorum persecutio, hinc parabolarum exaggeratio, hinc torrentis orationis sonitus, hinc rerum singularum cum splendore fastigium.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XIII. 41:1)
Saepe Homerus inter narrandum velut ad aliquem dirigit orationem:
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XIV. 9:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION