라틴어 문장 검색

numquam in has voces iniuria impellat :
(세네카, 행복론, Liber VII 128:3)
Vincit malos pertinax bonitas, nec quisquam tam duri infestique adversus diligenda animi est, ut etiam in iniuria bonos non amet, quibus hoc quoque coepit debere, quod impune non solvit.
(세네카, 행복론, Liber VII 147:2)
non mihi fecit iniuriam, sed sibi;
(세네카, 행복론, Liber VII 153:2)
possunt enim laedi, dolorque eorum ab iniuria venit ;
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber I 40:3)
Quemadmodum domini crudeles tota civitate commonstrantur invisique et detestabiles sunt, ita regum et iniuria latius patet et infamia atque odium saeculis traditur ;
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber I 110:1)
aut solacium adfert ei, qui accepit iniuriam, aut in reliquum securitatem.
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber I 126:2)
Nemo potentiam eius iniuria sensit, numquam ille te fratrem ulli minatus est.
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 16:3)
Illud quoque, qua iustitia in omnibus rebus es, necesse est te adiuvet cogitantem non iniuriam tibi factam, quod talem fratrem amisisti, sed beneficium datum, quod tam diu tibi pietate eius uti fruique licuit.
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 57:1)
" Non te solum fortuna desumpsit sibi, quem tam gravi afficeret iniuria ;
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 83:5)
Non est enim quod ignores omnes hos nescire, quemadmodum se gerant, loquantur ahquid coram te de Druso an nihil, ne aut obhvio clarissimi iuvenis illi faciat iniuriam aut mentio tibi.
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 26:2)
Huic tu putas iniuriam fieri potuisse a populo, quod aut praeturam illi detraxit aut togam ?
(세네카, De Constantia, Liber II ad Serenum nec iniuriam nec contumeliam accipere sapientem (De Constantia Sapientis) 8:1)
Tale itaque aliquid et in hoc esse suspicor, quod prima specie pulchrum atque magnificum est, nec iniuriam nec contumeliam accepturum esse sapientem.
(세네카, De Constantia, Liber II ad Serenum nec iniuriam nec contumeliam accipere sapientem (De Constantia Sapientis) 11:1)
Ego vero sapientem non imaginario honore verborum exornare constitui, sed eo loco ponere quo nulla permittatur iniuria.
(세네카, De Constantia, Liber II ad Serenum nec iniuriam nec contumeliam accipere sapientem (De Constantia Sapientis) 12:1)
ita sapientis animus solidus est et id roboris collegit, ut tam tutus sit ab iniuria quam illa quae rettuli.
(세네카, De Constantia, Liber II ad Serenum nec iniuriam nec contumeliam accipere sapientem (De Constantia Sapientis) 14:4)
Non erit aliquis qui sapienti facere temptet iniuriam ?
(세네카, De Constantia, Liber II ad Serenum nec iniuriam nec contumeliam accipere sapientem (De Constantia Sapientis) 16:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION