도구

도구

라틴어 문장 검색

Facit aut nimius sui suspectus et insitum mortalitati vitium se suaque mirandi aut aviditas aut invidia.
(세네카, 행복론, Liber II 114:2)
Omnibus his vehementius et importunius malum est invidia, quae nos inquietat, dum comparat :
(세네카, 행복론, Liber II 122:1)
Pompeius, qui pro tribus consulatibus, pro triumphis tribus, pro tot honoribus, quos ex maxima parte immaturus invaserat, hanc gratiam rei publicae reddidit, ut in possessionem eius alios quoque induceret quasi potentiae suae detracturus invidiam, si, quod nulli licere debebat, pluribus licuisset ;
(세네카, 행복론, Liber V 95:2)
quae cum maiores fuerint, hoc minorem habebunt invidiam.
(세네카, 행복론, Liber VI 8:6)
Non referam tibi Socraten, Chrysippum, Zenonem et ceteros magnos quidem viros, maiores quidem, quia in laudem vetustorum invidia non obstat.
(세네카, 행복론, Liber VII 45:2)
alius invidia laborat, alius caeca ambitione et in gladios irruente.
(세네카, 행복론, Liber VII 130:4)
sequens ac deinde semper ulterior aliquid ad venerationem conferet, quoniam quidem in vicino versatur invidia, simplicius longe posita miramur.
(세네카, De Brevitate Vitae, Liber X, ad Pavlinvm: de brevitate vitae 93:7)
aliquem invidia criminis manifeste laborantem iubebit incolumem esse, quia deceptus est, quia per vinum lapsus ;
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber II 31:5)
" Iniquissima omnium iudicio fortuna, adhuc videbaris sinu eum hominem continuisse, qui munere tuo tantam venerationem receperat, ut, quod raro ulli contigit, felicitas eius effugeret invidiam.
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 8:3)
Beatum deflere invidia est, nullum dementia."
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 49:3)
Non ira eum torquebit, non morbus affliget, non suspicio lacesset, non edax et inimica semper alienis processibus invidia consectabitur, non metus sollicitabit, non levitas fortunae cito munera sua transferentis inquietabit.
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 50:3)
Omnia ista bona, quae nos speciosa sed fallaci voluptate delectant, pecunia, dignitas, potentia aliaque complura, ad quae generis humani caeca cupiditas obstupescit, cum labore possidentur, eum invidia conspiciuntur, eos denique ipsos, quos exornant, et premunt ;
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 51:5)
Nulla re maior invidia fortunae fit quam aequo animo.
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 31:2)
L. Sulla filium amisit, nec ea res aut malitiam eius et acerrimam virtutem in hostes civesque contudit aut effecit, ut cognomen illud usurpasse falso videretur, quod amisso filio adsumpsit nec odia hominum veritus, quorum malo illae nimis secundae res constabant, nec invidiam deorum, quorum illud crimen erat, Sulla tam felix.
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 70:1)
precatum enim se, ut, si quid ob ingentem victoriam invidiae dandum esset, id suo potius quam publico damno solveretur.
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 74:5)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION