도구

도구

라틴어 문장 검색

“Si amittitur personalis et socialis sensus novam vitam admittendi, aliae etiam formae admissionis ad vitam socialem idoneae exarescunt”.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 158:3)
Nihilominus, cum in homine capacitas contemplationis et obsequii amittitur, condiciones inducuntur ut operis notio deformetur.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 167:3)
Multis in regionibus, ob has illatas culturas, cumulatio notatur terrarum cultus in paucorum manibus, quae secum fert “progredientem deminutionem parvorum operatorum, qui ob amissas terras cultas coacti sunt ut a productione directa decederent”.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 175:2)
Ii qui consectaria patientur quae Nos dissimulare studemus, hanc amissam conscientiam responsalitatemque recordabuntur.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 220:6)
Saeculum XXI, dum moderationem servat propriam praeteritarum aetatum, conspicit nationales Status potestatem amittere, praesertim quod oeconomica nummaria ratio, quae transnationalem habet indolem, rei politicae dominari student.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 226:3)
200. Ceterum quaecumque technica expeditio, quam scientiae afferre volunt, graves mundi quaestiones explicare non valet, si homines sua de via declinant, si magna argumenta amittuntur, quae efficiunt ut convictus, labor, bonitas habeantur.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 255:1)
Singuli homines possunt amittere suam aptitudinem libertatemque ad logicam rationis instrumentalis superandam ac denique succumbunt rerum consumendarum immoderationi sine ethica et sine sensu sociali et ambitali.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 279:2)
230. Exemplum sanctae Teresiae Lexoviensis invitat nos ad parvam viam amoris calcandam, ne opportunitatem amittamus alicuius verbi amabilis, subrisionis, cuiuslibet parvi gestus quo pax et amicitia colatur.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 292:1)
« Tabula illa picta efficeret etiam ut quis fidem amitteret ».
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 25:6)
Nostra cultura facultatem amisit concretam Dei praesentiam, eius actionem in mundo percipiendi.
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 26:10)
Christiani « unum » sunt (cfr Gal 3,28), minime propriam cuiusque naturam amittentes, et aliis inserviens penitus semet ipsum quisque lucratur.
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 34:8)
Tunc intellegitur quare extra hoc corpus, hanc Ecclesiae in Christo unitatem, hanc Ecclesiam quae – ad Romani Guardini verba – « est historica latrix obtutus Christi, omnia complectentis, in mundum », fides suam mensuram amittat, suam aequabilitatem, necessarium spatium ad se sustentandum iam non reperiat.
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 34:9)
Quomodo agendum, ne quid amittatur, sed e contrario, ut omnia altiora in fidei hereditate reddantur?
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 76:2)
In universo suum locum ipse amittit, in natura deperditur, renuntians propriae morali responsalitati, aut absolutum se arbitrum esse praesumit, potestatem sibi tribuentem res illimitate disponendi.
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 105:10)
et, si Rhea sacram lascivi Martis amore lusa pudicitiam fluviali amisit in ulva, crediderim generosae aliquem stirpis, sed eundem moribus infamem, conpressa virgine per vim se dixisse deum, ne stuprum numinis ullus obicere auderet turpi miseraeque puellae, haec Italos induxit avos vel fama vel error, Martia Romuleo celebrarent ut sacra campo, utque Palatinis Capitolia condita saxis signarent titulo proavi Iovis atque Pelasgae Palladis et Libyca Iunonem ex arce vocarent, cognatos de Marte deos, Veneris quoque nudum accirent proceres Erycino e vertice signum, utque deum mater Phrygia veheretur ad Ida, Bacchica de viridi peterentur ut orgia Naxo.
(프루덴티우스, Contra Symmachum, 1권68)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION