도구

도구

라틴어 문장 검색

Ita duae res, quae languorem afferunt ceteris, illum acuebant, otium et solitudo.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 2:4)
Sed quia sic ab hominibus doctis accepimus, non solum ex malis eligere minima oportere, sed etiam excerpere ex his ipsis, si quid inesset boni, propterea et otio fruor, non illo quidem, quo debebat is, qui quondam peperisset otium civitati, nec eam solitudinem languere patior, quam mihi affert necessitas, non voluntas.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 4:2)
Quid ergo est, quod non numquam dubitationem afferre soleat considerandumque videatur?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 22:4)
sin autem is tu sis, qui multam utilitatem rei publicae atque hominum societati, si in vita remaneas, afferre possis, si quid ob eam causam alteri detraxeris, non sit reprehendendum.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 36:3)
Nam quod ad Phalarim attinet, perfacile iudicium est.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 38:1)
sed si, cum animum attenderis, turpitudinem videas adiunctam ei rei, quae speciem utilitatis attulerit, turn non utilitas relinquenda est, sed intellegendum, ubi turpitude sit, ibi utilitatem esse non posse.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 43:2)
Quod Aristides cum audisset, in contionem magna exspectatione venit dixitque perutile esse consilium, quod Themistocles afferret, sed minime honestum.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 60:5)
pro se quisque, quod ceperat, afferebat, ante pedes Pythi pisces abiciebantur.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 73:7)
L. Minuci Basili, locupletis hominis, falsum testamentum quidam e Graecia Romamn attulerunt.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 92:3)
Quid est, quod afferre tantum utilitas ista, quae dicitur, possit, quantum auferre, si boni viri nomen eripuerit, fidem iustitiamque detraxerit?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 104:2)
Ut, si praedonibus pactum pro capite pretium non attuleris, nulla fraus sit, ne si iuratus quidem id non feceris;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 138:4)
Cui cum esset nuntiatum, qui illum iratum allaturum ad se aliquid contra patrem arbitraretur, surrexit e lectulo remotisque arbitris ad se adulescentem iussit venire.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 145:6)
Unum erit profecto, quod ei, qui bene dicunt, adferunt proprium, compositam orationem et ornatam et artificio quodam et expolitione distinctam;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 50:3)
atque etiam, si quando in dicendo scriptum attulerit aliquid, cum ab eo discesserit, reliqua similis oratio consequetur;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 152:4)
Iam vero ipsa per sese quantum adferat eis, qui ei praesunt, honoris, gratiae, dignitatis, quis ignorat?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 198:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION