라틴어 문장 검색

habet enim nihil aliud quod agitet in mente". Conprehende igitur animo et propone ante oculos deum nihil aliud in omni aeternitate nisi "mihi pulchre est" et "ego beatus sum" cogitantem.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 신의 본질에 관하여, LIBER PRIMUS 114:3)
Nec tamen video quo modo non vereatur iste deus beatus ne intereat, cum sine ulla intermissione pulsetur agiteturque atomorum incursione sempiterna, cumque ex ipso imagines semper afluant.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 신의 본질에 관하여, LIBER PRIMUS 114:4)
Ita nec beatus est vester deus nec aeternus.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 신의 본질에 관하여, LIBER PRIMUS 114:5)
ratione igitur mundus utitur". similiter effici potest sapientem esse mundum, similiter beatum, similiter aeternum;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 신의 본질에 관하여, LIBER SECUNDUS 21:3)
Praeclare ergo Aristoteles "Si essent" inquit "qui sub terra semper habitavissent bonis et inlustribus domiciliis, quae essent ornata signis atque picturis instructaque rebus his omnibus quibus abundant i qui beati putantur, nec tamen exissent umquam supra terram, accepissent autem fama et auditione esse quoddam numen et vim deorum, deinde aliquo tempore patefactis terrae faucibus ex illis abditis sedibus evadere in haec loca quae nos incolimus atque exire potuissent:
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 신의 본질에 관하여, LIBER SECUNDUS 95:1)
Quae contuens animus accedit ad cognitionem deorum, e qua oritur pietas, cui coniuncta iustitia est reliquaeque virtutes, e quibus vita beata existit par et similis deorum, nulla alia re nisi immortalitate, quae nihil ad bene vivendum pertinet, cedens caelestibus.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 신의 본질에 관하여, LIBER SECUNDUS 153:3)
cum vero deos nihil agere nihil curare confirmat membrisque humanis esse praeditos sed eorum membrorum usum nullum habere, ludere videtur satisque putare si dixerit esse quandam beatam naturam et aeternam.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 신의 본질에 관하여, LIBER TERTIUS 3:6)
Nam sive oblectatio quaeritur animi requiesque curarum, quae conferri cum eorum studiis potest, qui semper aliquid anquirunt, quod spectet et valeat ad bene beateque vivendum?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, Liber Secundus 8:1)
sed quis est tandem, qui inopis et optimi viri causae non anteponat in opera danda gratiam fortunati et potentis?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, Liber Secundus 92:3)
At qui se locupletes, honoratos, beatos putant, ii ne obligari quidem beneficio volunt;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, Liber Secundus 92:8)
Videndumque illud est, quod, si opulentum fortunatumque defenderis, in uno illo aut, si forte, in liberis eius manet gratia;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, Liber Secundus 93:2)
Quam ob rem melius apud bonos quam apud fortunatos beneficium collocari puto.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, Liber Secundus 94:1)
Nam si non modo utilitas, sed vita omnis beata corporis firma constitutione eiusque constitutionis spe explorata, ut a Metrodoro scriptum est, continetur, certe haec utilitas, et quidem summa (sic enim censent), cum honestate pugnabit.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 152:1)
et istam oscitantem et dormitantem sapientiam Scaevolarum et ceterorum beatorum otio concedamus.'
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 144:5)
Dicunt enim, cum cenaret Crannone in Thessalia Simonides apud Scopam fortunatum hominem et nobilem cecinissetque id carmen, quod in eum scripsisset, in quo multa ornandi causa poetarum more in Castorem scripta et Pollucem fuissent, nimis illum sordide Simonidi dixisse se dimidium eius ei, quod pactus esset, pro illo carmine daturum;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 352:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION