도구

도구

라틴어 문장 검색

— Sed summum bonum beatitudinem esse concessum est. — Ita est, inquam.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 2:23)
Respice, inquit, an hinc quoque idem firmius approbetur, quod duo summa bona quae a se diuersa sint esse non possunt.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 3:1)
Sed quod perfectum non sit id summum non esse manifestum est;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 3:4)
Atqui et beatitudinem et deum summum bonum esse collegimus:
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 3:6)
— Ac summum quidem, inquam.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 3:20)
nam uel ad nihil unum cuncta referuntur et uno ueluti uertice destituta sine rectore fluitabunt aut si quid est ad quod uniuersa festinant id erit omnium summum bonorum.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXI 2:34)
— Non est igitur aliquid quod summo huic bono uel uelit uel possit obsistere?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXIII 2:26)
— Est igitur summum, inquit, bonum quod regit cuncta fortiter suauiterque disponit.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXIII 2:28)
Ipsum quoque deum summum esse bonum plenamque beatitudinem disserebas, ex quo neminem beatum fore nisi qui pariter deus esset quasi munusculum dabas.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXIII 3:15)
— Sed summum bonum, quod aeque malis bonisque propositum boni quidem naturali officio uirtutum petunt, mali uero uariam per cupiditatem, quod adipiscendi boni naturale officium non est, idem ipsum conantur adipisci;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, III 2:10)
summo bono nihil potentius esse paulo ante definiuimus.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, III 3:14)
Cum ipsum bonum beatitudo sit, bonos omnes eo ipso quod boni sint fieri beatos liquet.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, V 1:15)
Propinqua summo cardine labi,
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, X 2:1)
nam prouidentia est ipsa illa diuina ratio in summo omnium principe constituta quae cuncta disponit, fatum uero inhaerens rebus mobilibus dispositio per quam prouidentia suis quaeque nectit ordinibus.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XI 2:6)
quos, ut uberrime demonstratum est, bonum quaerentes prauus error auertit, nedum ordo de summi boni cardine proficiens a suo quoquam deflectat exordio.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XI 4:3)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION