라틴어 문장 검색

Sunt autem multi, et quidem cupidi splendoris et gloriae, qui eripiunt aliis, quod aliis largiantur, iique arbitrantur se beneficos in suos amicos visum iri, si locupletent eos quacumque ratione.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 58:1)
Videndum est igitur, ut ea liberalitate utamur, quae prosit amicis, noceat nemini.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 58:3)
in qua omnium rerum, quas ad communem hominum usum natura genuit, est servanda communitas, ut, quae discripta sunt legibus et iure civili, haec ita teneantur, ut sit constitutum legibus ipsis, cetera sic observentur, ut in Graecorum proverbio est, amicorum esse communia omnia.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 68:2)
illud enim honestum quod saepe dicimus, etiam si in alio cernimus, [tamen] nos movet atque illi, in quo id inesse videtur, amicos facit.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 73:3)
Atque etiam in secundissimis rebus maxime est utendum consilio amicorum iisque maior etiam quam ante tribuenda auctoritas.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 118:1)
atque hoc idem in parentis, in amici re aut periculo fecerit.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 198:3)
prodigi, qui epulis et viscerationibus et gladiatorum muneribus, ludorum venationumque apparatu pecunias profundunt in eas res, quarum memoriam aut brevem aut nullam omnino sint relicturi, liberales autem, qui suis facultatibus aut captos a praedonibus redimunt aut aes alienum suscipiunt amicorum aut in filiarum collocatione adiuvant aut opitulantur in re vel quaerenda vel augenda.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, Liber Secundus 73:2)
Deinde, qui alterum violat, ut ipse aliquid commodi consequatur, aut nihil existimat se facere contra naturam aut magis fugiendam censet mortem, paupertatem, dolorem, amissionem etiam liberorum, propinquorum, amicorum quam facere cuiquam iniuriam.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 31:1)
ponit enim personam amici, cum induit iudicis.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 53:5)
nam si omnia facienda sint, quae amici velint, non amicitiae tales, sed coniurationes putandae sint.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 54:4)
C. Canius, eques Romanus, nec infacetus et satis litteratus, cum se Syracusas otiandi, ut ipse dicere solebat, non negotiandi causa contulisset, dictitabat se hortulos aliquos emere velle, quo invitare amicos et ubi se oblectare sine interpellatoribus posset.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 73:2)
Sed tamen in his vel asperitatibus rerum vel angustiis temporis obsequar studiis nostris et quantum mihi vel fraus inimicorum vel causae amicorum vel res publica tribuet oti, ad scribendum potissimum conferam;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 3:2)
quos in foro, quos in ambitione, quos in re publica, quos in amicorum negotiis res ipsa ante confecit quam possemus aliquid de rebus tantis suspicari?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 78:3)
Quid ergo hoc fieri turpius aut dici potest, quam eum, qui hanc personam susceperit, ut amicorum controversias causasque tueatur, laborantibus succurrat, aegris medeatur, adflictos excitet, hunc in minimis tenuissimisque rebus ita labi, ut aliis miserandus, aliis inridendus esse videatur?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 169:1)
Equidem propinquum nostrum P. Crassum [illum Divitem] cum multis aliis rebus elegantem hominem et ornatum tum praecipue in hoc efferendum et laudandum puto, quod, cum P. Scaevolae frater esset, solitus est ei persaepe dicere neque illum in iure civili satis [illi arti] facere posse, nisi dicendi copiam adsumpsisset - quod quidem hic, qui mecum consul fuit, filius eius est consecutus - neque se ante causas amicorum tractare atque agere coepisse, quam ius civile didicisset.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 170:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION