라틴어 문장 검색

Postremus aduersum fortunam dolor incanduit conquestusque non aequa meritis praemia pensari in extremo Musae saeuientis, uti quae caelum terras quoque pax regeret, uota posuisti.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, X 2:3)
quoniam uero quibus gubernaculis mundus regatur oblitus es, has fortunarum uices aestimas sine rectore fluitare:
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, XII 1:34)
si penitus aegritudinis tuae causas habitumque cognoui, fortunae prioris affectu desiderioque tabescis;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, I 1:2)
Tu fortunam putas erga te esse mutatam:
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, I 1:14)
An uero tu pretiosam aestimas abituram felicitatem et cara tibi est fortuna nec praesens manendi fida et cum discesserit allatura maerorem?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, I 1:25)
eademque in alterutro mutabilitas nec formidandas fortunae minas nec exoptandas facit esse blanditias.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, I 1:28)
Postremo aequo animo toleres oportet quicquid intra fortunae aream geritur cum semel iugo eius colla summiseris.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, I 1:29)
Fortunae te regendum dedisti, dominae moribus oportet obtemperes.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, I 1:33)
Uellem autem pauca te cum Fortunae ipsius uerbis agitare;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, III 1:1)
Quid tragoediarum clamor aliud deflet nisi indiscreto ictu fortunam felicia regna uertentem?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, III 1:25)
His igitur si pro se te cum Fortuna loqueretur, quid profecto contra hisceres non haberes;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, V 1:1)
Dedisti, ut opinor, uerba Fortunae dum te illa demulcet, dum te ut delicias suas fouet.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, V 1:17)
Uisne igitur cum Fortuna calculum ponere?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, V 1:19)
Nam etsi rara est fortuitis manendi fides, ultimus tamen uitae dies mors quaedam fortunae est etiam manentis.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, V 1:25)
Crede fortunis hominum caducis,
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VI 15:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION