도구

도구

라틴어 문장 검색

2. Si quis vero fatetur contra obiciens quod non oportebat illum loqui, cum solus adhuc homo existeret, et Deus omnia sine verbis archana nostra discernat etiam ante quam nos, - cum illa reverentia dicimus qua uti oportet cum de eterna Voluntate aliquid iudicamus, quod licet Deus sciret, immo presciret (quod idem est quantum ad Deum) absque locutione conceptum primi loquentis, voluit tamen et ipsum loqui, ut in explicatione tante dotis gloriaretur ipse qui gratis dotaverat.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 30:1)
3. Et hinc penitus elicere possumus locum illum ubi effutita est prima locutio:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 31:1)
quoniam, si extra paradisum afflatus est homo, extra, si vero intra, intra fuisse locum prime locutionis convicimus.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 31:2)
Nam quicunque tam obscene rationis est ut locum sue nationis delitiosissimum credat esse sub sole, hic etiam pre cunctis proprium vulgare licetur, idest maternam locutionem, et per consequens credit ipsum fuisse illud quod fuit Ade.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 34:2)
4. Redeuntes igitur ad propositum, dicimus certam formam locutionis a Deo cum anima prima concreatam fuisse.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 36:1)
5. Hac forma locutionis locutus est Adam;
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 37:1)
hac forma locutionis locuti sunt omnes posteri eius usque ad edificationem turris Babel, que ‘turris confusionis’ interpretatur;
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 37:2)
hanc formam locutionis hereditati sunt filii Heber, qui ab eo dicti sunt Hebrei.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 37:3)
de qua quidem ortus est populus Israel, qui antiquissima locutione sunt usi usque ad suam dispersionem.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 48:3)
et quare quelibet istarum variationum in se ipsa variatur, puta dextre Ytalie locutio ab ea que est sinistre (nam aliter Paduani et aliter Pisani locuntur);
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 66:2)
que quidem gramatica nichil aliud est quam quedam inalterabilis locutionis ydemptitas diversibus temporibus atque locis.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 73:2)
Est enim z maxima pars eorum locutionis;
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 124:2)
2. Dicimus ergo quod forte non male opinantur qui Bononienses asserunt pulcriori locutione loquentes, cum ab Ymolensibus, Ferrarensibus et Mutinensibus circunstantibus aliquid proprio vulgari asciscunt, sicut facere quoslibet a finitimis suis conicimus, ut Sordellus de Mantua sua ostendit, Cremone, Brixie atque Verone confini:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 137:1)
5. Si ergo Bononienses utrinque accipiunt, ut dictum est, rationabile videtur esse quod eorum locutio per conmixtionem oppositorum ut dictum est ad laudabilem suavitatem remaneat temperata:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 140:1)
in quantum ut homines latini agimus, quedam habemus simplicissima signa et morum et habituum et locutionis, quibus latine actiones ponderantur et mensurantur.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 154:5)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION