라틴어 문장 검색

declamatores vero inprimis sunt admonendi, ne contradictiones eas ponant, quibus facillime responderi possit, neu sibi stultum adversarium fingant.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber V 330:2)
nam loco a petitore primo contradictione uti qui possumus, ubi vera res agitur, cum adversarius adhuc nihil dixerit?
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber V 333:2)
At quidam contradictione non contenti totos etiam locos explicant:
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber V 336:1)
nonnunquam tamen aliquid simile contradictioni poni potest, si quid ab adversario testationibus comprehensum in advocationibus iactatum sit;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber V 337:1)
At in scholis recte et propositioniblis et contradictionibus occurremus, ut in locum, id est primum et secundum, plurimum exerceamur.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber V 338:1)
quod nisi fecerimus, nunquam utemur contradictione;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber V 338:2)
nam et finitione usus est Augustus de pantomimis duobus, qui alternis gestibus contendebant, cum eorum alterum saltatorem dixit alterum interpellatorem;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber VI 174:3)
quas si recipimus finitiones, quidquid bene dicetur, et urbane dicti nomen accipiet.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber VI 214:1)
nam ut in qualitate generali, in qua rectene factum quid an contra sit quaeritur, perpetua dominatur oratio, et quaestionem finitionis actiones plerumque satis explicant et omnia paene, in quibus de facto constat aut coniectura artificiali ratione colligitur, ita in iis causis, quae sunt frequentissimae, quae vel solis extra artem probationibus vel mixtis continentur, asperrima in hac parte dimicatio est, nec alibi dixeris magis mucrone pugnari.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber VI 225:1)
In schola quaeri nihil attinet, cum declamationibus iisdem narrare et contradictiones solvere tam ab actore quam a possessore concessum sit.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber VII 43:8)
sequitur coniecturam finitio.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber VII 129:1)
interim a qualitate ad finitionem descenditur, ut actionibus dementiae, malae tractationis, rei publicae laesae;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber VII 130:1)
finitio igitur est rei propositae propria et dilucida et breviter comprehensa verbis enuntiatio.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber VII 130:3)
quanquam autem dissentire vix audeo a Cicerone, qui multos secutus auctores dicit, finitionem esse de eodem et de altero, semper enim neganti aliquod esse nomen dicendum quod sit potius:
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber VII 136:1)
ideoque de quo postea dicam, velut infirmior est finitio, quia hac quaeritur, an idem sit huius rei nomen quod alterius, illo, an proinde habenda sit haec atque illa.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber VII 139:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION