도구

도구

라틴어 문장 검색

Ergo ubi vaticinos concepit mente furores incaluitque deo, quem clausum pectore habebat, adspicit infantem "toto" que "salutifer orbi cresce puer" dixit:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 2권 52:1)
Ergo ubi Narcissum per devia rura vagantem vidit et incaluit, sequitur vestigia furtim, quoque magis sequitur, flamma propiore calescit, non aliter, quam cum summis circumlita taedis admotas rapiunt vivacia sulphura flammas.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 3권 42:1)
incaluit vis illa mali resolutaque flammis Herculeos abiit late dilapsa per artus.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 9권 15:2)
Postquam non utilis auctor victibus invidit, quisquis fuit ille, deorum corporeasque dapes avidam demersit in alvum, fecit iter sceleri, primoque e caede ferarum incaluisse potest maculatum sanguine ferrum (idque satis fuerat), nostrumque petentia letum corpora missa neci salva pietate fatemur:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 15권 11:4)
. unde nisi indicio magni sciremus Homeri hospitis igne duas incaluisse- deas?
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 2권, poem 1176)
o quotiens animam, vitiorum peste repulsa, sensimus incaluisse Deo!
(프루덴티우스, Psychomachia, section 1256)
premant Calenam falce quibus dedit fortuna vitem, dives ut aureis mercator exsiccet culillis vina Syra reparata merce, dis carus ipsis, quippe ter et quater anno revisens aequor Atlanticum inpune.
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Carmina, Book 1권, Poem 314)
Nec te ad fortiora ducam praecepta, ut inhumano ferre humana iubeam modo, ut ipso funebri die oculos matris exsiccem.
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 21:1)
durior saxo horrido et chalybe voltus et vaga Symplegade rictus meos infregit et lacrimam expulit, flentem gementem, summe pro rector poli, me terra vidit, quodque me torquet magis, noverca vidit, urit ecce iterum fibras, incaluit ardor - unde nunc fulmen mihi?
(세네카, Hercules Oetaeus 18:47)
"denique quis nostro curuum te funere uidit, atram quis lacrimis incaluisse togam?"
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 4권, poem 716)
hic vir inlustris Philomatius, ut est illud Mantuani poetae, ausus et ipse manu iuvenum temptare laborem, sphaeristarum se turmalibus constanter immiscuit, pulchre enim hoc fecerat, sed cum adhuc essent anni minores, qui cum frequenter de loco stantum medii currentis impulsu summoveretur, nunc quoque acceptus in aream tam pilae coram praetervolantis quam superiectae nec intercideret 1 tramitem nec caveret ac 2 per catastropham saepe pronatus aegre de ruinoso flexu se recolligeret, primus ludi ab accentu sese removit suspiriosus extis incalescentibus.
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 5권, Sidonius Eriphio suo salutem 7:1)
incaluerant vino;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber I 587:4)
inclinata denique re cum incalescente sole dispulsa nebula aperuisset diem, tum liquida iam luce montes campique perditas res stratamque ostendere foede Romanam aciem.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Libri XXII 75:1)
forte epulantibus iis, cum iam vino incaluissent, nuntiatum in convivio esse nobilem Boium cum liberis transfugam venisse;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXIX 514:2)
iter multo pulvere et incalescente sole factum erat.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLIV 456:3)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION