도구

도구

라틴어 문장 검색

Ego et modestius et constantius arbitratus immanissimum reum non communi temporum invidia, sed proprio crimine urgere, cum iam satis primus ille impetus defremuisset et languidior in dies ira ad iustitiam redisset, quamquam tum maxime tristis amissa nuper uxore, mitto ad Anteiam - nupta haec Helvidio fuerat -;
(소 플리니우스, 편지들, 9권, letter 13 4:2)
Hoc sinit ut nostro arbitratu seligantur aut deleantur necessitudines, atque sic animi commotionum facticiarum novum genus saepenumero gignitur, quae magis ad apparatus electronicos quam ad personas naturamque attinent.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 61:6)
Hodie leviter non asserit Ecclesia reliquas creaturas hominis bono prorsus subici proinde ac si in se ipsae non valeant ac nos eas nostro arbitratu adhibere possimus.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 90:3)
82. Error tamen quoque esset si arbitraremur cetera viventia mera obiecta esse consideranda, quae suo nutu arbitratuque homo moderaretur.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 104:1)
etsi tibi omnia suppetunt ea quae consequi ingenio aut usu homines Laut intelligentia] possunt, tamen amore nostro non sum alienum arbitratus ad te perscribere ea quae mihi veniebant in mentem dies ac noctes de petitione tua cogitanti, non ut aliquid ex his novi addisceres sed ut ea quae in re dispersa atque infinita viderentur esse ratione et distributione sub uno aspectu ponerentur.
(퀸투스 툴리우스 키케로, COMMENTARIOLVM PETITIONIS CONSVLATVS AD M. FRATREM, 1장 1:1)
Quis rebus cognitis Bocchus per litteras a Mario petiuit, uti Sullam ad se mitteret, cuius arbitratu communibus negotiis consuleretur.
(살루스티우스, The Jugurthine War, 105장1)
Hoc ita semper arbitratum est, scolam quasi ludum esse, forum arenam;
(세네카, Excerpta Controversiae, book 3, chaper pr 13:2)
quorum dolore laetatur, pascitur fame, praecipue pulchrum arbitratus ante turpare quam punire damnandos;
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 5권, Sidonius Pannychio suo salutem 3:2)
Facit et hoc ad causam nostram, quod apud vos de humano arbitratu divinitas pensitatur.
(테르툴리아누스, Apologeticum, 5장 1:3)
obsides centum arbitratu Scipionis darent, ne minores quattuordecim annis neu triginta maiores.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXX 496:1)
petente Flacco ut legibus solveretur, senatus decrevit ut si aedilis, qui pro se iuraret, arbitratu consulum daret, consules, si iis videretur, cum tribunis plebis agerent uti ad plebem ferrent.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXI 584:1)
id cum P. Licinius pontifex non esse recte factum collegio primum, deinde ex auctoritate collegii patribus renuntiasset, de integro faciendum arbitratu pontificum censuerunt ludosque magnos, qui una voti essent, tanta pecunia quanta adsoleret faciendos;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXIV 508:1)
haec cum pepigerimus, facturos vos ut pro certo habeamus, erit quidem aliquod pignus, si obsides viginti nostro arbitratu dabitis;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXVII 522:1)
obsides quadraginta arbitratu consulis Romanis dato ne minores duodecim annorum neu maiores quadraginta, obses ne esto praetor, praefectus equitum, scriba publicus, neu quis qui ante obses fuit apud Romanos;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXVIII 125:1)
si impetrari a senatu posset, ut ii revocentur, regem de iniuriis, si quas sociis factas quererentur, arbitratu senatus satisfacturum esse.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLII 377:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION