살아있는 라틴어 : 문장 검색

Decimus Brutus aliquanto latius Celticos Lusitanosque et omnis Callaeciae populos formidatumque militibus flumen Oblivionis, peragratoque victor Oceani litore non prius signa convertit quam cadentem in maria solem obrutumque aquis ignem non sine quodam sacrilegii metu et horrore deprendit.

nam et quae pridie quam adessem inter eos dicta sunt Avieno mihi insinuante comperta sunt, et omnia scripto mandavi, ne quid subtraheret oblivio:

Cum vobis qui me in hunc sermonem adducitis nihil ex omnibus quae veteribus elaborata sunt aut ignoratio neget aut oblivio subtrahat, superfluum video inter scientes nota proferre.

Nomenculatori suo, de cuius oblivione querebatur, dicenti:

EIQUE POPULO CIVITATI METUM FORMIDINEM OBLIVIONEM INICIATIS, PRODITIQUE ROMAM AD ME MEOSQUE VENIATIS, NOSTRAQUE VOBIS LOCA TEMPLA SACRA URBS ACCEPTIOR PROBATIORQUE SIT, MIHIQUE POPULOQUE ROMANO MILITIBUSQUE MEIS PRAEPOSITI SITIS UT SCIAMUS INTELLIGAMUSQUE.

Non minus te, inquit, Disari, philosophis quam medicis inserebam, sed modo videris mihi rem consensu generis humani decantatam et creditam oblivioni dare, philosophiam artem esse artium et disciplinam disciplinarum:

sed tanta oblivio mentes Cepit, in externos corrupto milite mores, Ut duce sub famulo iussuque satellitis irent, Quos erat indignum Phario parere tyranno.

nam memoriae oblivio contraria est.

dicimus autem et nomen mihi est Cicero, ut Hecyra est huic nomen fabulae, et Ciceronis, ut Sallustius cui nomen oblivionis condiderant, et Ciceroni, ut cui Remulo cognomen erat, et Ciceronem, ut Aeneadasque meo nomen de nomine fingo.

erant enim inter cetera carminis verba haec eique populo civitatique metum, formidinem, oblivionem iniciatis;

prudenter autem circa turbatos pluribus utitur praeceptis, [diversa signa dat] quia scit, timoris comitem esse oblivionem.

virumque videtur excusasse oblivionem suam et culpam ad deos rettulisse.

nec incongrue ad amaritudinem amoris mel adhibet, ad oblivionem papaver.

pergunt autem, ut potent et oblivionem patiantur, ut incipiant in corpora velle remeare.

ergo Lethaeus est oblivio, morti semper vicina.