라틴어 문장 검색

Huius iudicium omnem severitatem abhorret, et semper citra medium plectens, ultra medium premiando se figit. 9.
(단테 알리기에리, Epistolae 27:3)
7. Cumque de residuis in extremis Ytalie civitatibus neminem dubitare pendamus (et si quis dubitat, illum nulla nostra solutione dignamur), parum restat in nostra discussione dicendum.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 150:1)
ausorumque magnorum aviditas illa, intrepiditate, quae pericula omnia nihili pendere monebat, fovebatur.
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT SEXTUM.55)
Quibus in literis petebant, ut stipendium, sibi jam diu debitum, e vestigio penderetur;
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT DECIMUM TERTIUM.16)
quamvis, enim, hostis esset, tamen, humanitate et virtute ejus miranda captus, necessitatem diram plorabat, qua juvenem tam egregium morte plectere coactus fuit.
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT VICESIMUM SECUNDUM.38)
Nos, autem, ira, amicitia, inimicitiis, odio, et invidia omni, penitus vacui, eum morte plecti oportuisse sentimus.
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT VICESIMUM SECUNDUM.44)
Insanire putas sollemnia me neque ridesnec medici credis nec curatoris egerea praetore dati, rerum tutela mearumcum sis et praue sectum stomacheris ob unguemde te pendentis, te respicientis amici.
(호라티우스의 첫번째 편지, 0158)
Qucquid delirant reges, plectuntur Achiui.
(호라티우스의 첫번째 편지, 0210)
Semel hic cessauit et, ut fit,in scalis latuit metuens pendentis habenae';
(호라티우스의 두번째 편지, 210)
addevoltum habitumque hominis, quem tu vidisse beatusnon magni pendis, quia contigit;
(호라티우스의 풍자, 2권, 04장54)
tergo plector enim.
(호라티우스의 풍자, 2권, 07장62)
Nunc iam cano capite et fronte, ad instar boum pendentibus a mento palearibus:
(히에로니무스, 편지들, Ad Nepotianum Phesbyterum 1:4)
Ne tu parvi penderes aliorum desideria liberorum et te ipsa magis offerres Deo!
(히에로니무스, 편지들, Ad Laetam De Institutione Filiae 13:16)
Unde et in cruce pendens commendat parentem discipulo, quam numquam ante crucem dimiserat.
(히에로니무스, 편지들, An Matrem et Filiam In Gallia Commorantes 2:12)
Vel fiscellam texe iunco vel canistrum lentis plecte viminibus, satiatur humus, areolae aequo limite dividantur;
(히에로니무스, 편지들, Ad Rusticum Monachum 11:9)

SEARCH

MENU NAVIGATION