도구

도구

라틴어 문장 검색

Quid enim evidentius quam corpora nostra ex propriis animabus humanis magis quam ex anima mundi vitam animalem habere?
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 52:12)
Nasci vero, hoc est de substantia ipsa Patris existere, proprium est Filii, de quo suo loco pomostdum serius disseremus.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 53:53)
Si quis autem me quasi importunum ac violentum expositorem causetur, eo quod minus propria expositione ad fidem nostram verba philosophorum detorqueam, et hoc eis imponam quod nequaquam ipsi senserunt, attendat illam Caiphae prophetiam, quam Spiritus sanctus per eum protulit, longe ad alium sensum eam accommodans quam prolator ipse senserit.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 58:1)
" Quia vero "in sua propria venit, et sui eum non receperunt, quotquot autem receperunt eum, dedit eis potestatem filios Dei fieri credentibus in nomine ejus (ibid.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 60:9)
Quae quidem personae sunt ejusdem substantiae, sed proprietatibus diversae, unde tribus laneis filis diversorum colorum expressae videntur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 63:34)
Didicerat enim a vero David, extorquere de manibus hostium gladium, et Goliae superbissimi caput proprio mucrone truncare.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 2:6)
) Cujus quidem fretus auxilio, parvulus David immensum Goliam et tumidum proprio ipsius gladio jugulavit.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 6:6)
has ejus rationes secundum ipsius sententiam refellere poterat, secundum quam scilicet astruere dicitur nequaquam de fide humanis rationibus disserendum esse, qui nec hoc astruere dicitur, ipse proprie exhibuit factis.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 17:8)
" Si vero non intellexerint quae de ore proprio proferebant, non erant sapientes.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 18:26)
VII. Alter quoque totidem erroribus involutus, tres in Deo proprietates, secundum quas tres distinguntur personae, tres essentias diversas ab ipsis personis, et ab ipsa divinitatis natura constituit, ut scilicet paternitas Dei, vel filiatio sive processio, res quaedam sint tam ab ipsis personis, quam ab ipso Deo diversae, qui etiam Dominum Jesum in corpore, more aliorum hominum crevisse denegat, et ejus longitudinis corpus in utero matris, vel in cunis exstitisse, cujus postmodum fuit in cruce.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 27:1)
VIII. Tertius vero praedictorum, non solum praedictarum personarum proprietates res diversas a Deo constituit, verum etiam potentiam Dei, justitiam, misericordiam, iram, etc. hujusmodi quae juxta humani sermonis consuetudinem in Deo significantur, res quasdam et qualitates ab ipso diversas, sicut et in nobis concedit, ut quot fere vocabula de Deo dicuntur, tot in Deo res diversas constituat.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 28:1)
Qua ratione altera persona ab altera diversa est, sive etiam ab ipsa Trinitate, cum eadem penitus, ut dictum est, trium personarum substantia sit, nec ulla ab invicem vel essentiae diversitate vel accidentium, sive formarum proprietate disjunctae sunt.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 33:4)
Substantiae vero in propria natura per seipsas existere aut perseverare possunt, omnibus et aliis rebus destructis.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 33:16)
Aristoteles quoque in Categoriis proprium substantiae assignans ait:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 34:10)
Maxime autem proprium substantiae videtur esse, quod cum sit unum et idem numero contrariorum est susceptibile.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 34:11)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION